تويت
حرمت خلوت زنان با ميمون !+ سند
ابن تيميه، رهبر و بنيانگذار وهابيت در يكي از فتاواي خود در كتاب «الفتاوي الكبري»، خلوت كردن و تنها نشستن با ميمون را نيز حرام دانسته است.
متن فتواي اين شيخ، امام، و علامه بدين شرح است:
وتحرم الخلوة بغير محرم ولو بحيوان يشتهي المرأة أو تشتهيه كالقرد.(الحراني ، شيخ الإسلام أبي العباس تقي الدين أحمد بن عبد الحليم ابن تيمية، (متوفاي728 هـ)، الفتاوى الكبرى ، ج4، ص528، تحقيق : قدم له حسنين محمد مخلوف، دار النشر : دار المعرفة - بيروت )
خلوت كردن با نامحرم، حرام است؛ هرچند آن نامحرم حيواني همانند ميمون باشد، كه به آن زن از روي شهوت متمايل شود و يا زن نسبت به او تحريك شود.
همانگونه كه در اين متن مشاهده مي‌شود، آقاي ابو العباس، تقي الدين ابن تيميه، در ابتدا فتوايش را كلي بيان كرده است: وتحرم الخلوة بغير محرم.
اما در بيان شاهد مثال، مستقيماً روي گروه زنان و ميمون ها انگشت گذاشته و يك بار ديگر شخصيت زنان را زير سؤال برده است.از ديدگاه وي گروه زنان، جز شهوتراني فضليتي ندارند كه اگر در خلوتي با نامحرمان رو به رو شد، صد در صد به گناه روي خواهند آورد و دين ايمان آنان مانع ارتكاب عمل نا مشروع نخواهند شد.
نكته مهم اين است كه دليل صدور اين فتوا را بايد به دست آورد؟
آيا ابن تيميه، با چشم سر، زنان را به اين حالت ديده است . در اين صورت سؤال از وهابيت اين است كه آيا ابن تيميه در خلوتگاه ها، زنان را مواظب مي كرده است؟ و يا علم غيب داشته و مي‌دانسته است كه زنان علاقه به ميمون و يا بر عكس ميمون ها علاقه به زنان دارند؟
در هردو صورت به ابن تيمه اشكال وارد است.
ابن تيميه، رهبر و بنيانگذار وهابيت در يكي از فتاواي خود در كتاب «الفتاوي الكبري»، خلوت كردن و تنها نشستن با ميمون را نيز حرام دانسته است.
متن فتواي اين شيخ، امام، و علامه بدين شرح است:
وتحرم الخلوة بغير محرم ولو بحيوان يشتهي المرأة أو تشتهيه كالقرد.(الحراني ، شيخ الإسلام أبي العباس تقي الدين أحمد بن عبد الحليم ابن تيمية، (متوفاي728 هـ)، الفتاوى الكبرى ، ج4، ص528، تحقيق : قدم له حسنين محمد مخلوف، دار النشر : دار المعرفة - بيروت )
خلوت كردن با نامحرم، حرام است؛ هرچند آن نامحرم حيواني همانند ميمون باشد، كه به آن زن از روي شهوت متمايل شود و يا زن نسبت به او تحريك شود.
همانگونه كه در اين متن مشاهده مي‌شود، آقاي ابو العباس، تقي الدين ابن تيميه، در ابتدا فتوايش را كلي بيان كرده است: وتحرم الخلوة بغير محرم.
اما در بيان شاهد مثال، مستقيماً روي گروه زنان و ميمون ها انگشت گذاشته و يك بار ديگر شخصيت زنان را زير سؤال برده است.از ديدگاه وي گروه زنان، جز شهوتراني فضليتي ندارند كه اگر در خلوتي با نامحرمان رو به رو شد، صد در صد به گناه روي خواهند آورد و دين ايمان آنان مانع ارتكاب عمل نا مشروع نخواهند شد.
نكته مهم اين است كه دليل صدور اين فتوا را بايد به دست آورد؟
آيا ابن تيميه، با چشم سر، زنان را به اين حالت ديده است . در اين صورت سؤال از وهابيت اين است كه آيا ابن تيميه در خلوتگاه ها، زنان را مواظب مي كرده است؟ و يا علم غيب داشته و مي‌دانسته است كه زنان علاقه به ميمون و يا بر عكس ميمون ها علاقه به زنان دارند؟
در هردو صورت به ابن تيمه اشكال وارد است.