تويت
اللهم صلي علي محمد و ال محمد
در تاريخ ولادت امام سجاد (عليه السلام) اختلاف است. بعضى 15 جمادى الاولى از سال 36 و بعض 5 جمادى الأولى از سال 38 گفتهاند. والده مكرم آن حضرت، "شهربانو"، دختر يزگرد پادشاه ايران بود. پس از غلبه سپاه اسلام بر ايرانيان در زمان عمر بن الخطاب، شهربانو را به اسارت گرفته، نزد عمر آوردند. وى خواست شهربانو را بفروشد، ولى اميرالمؤمنين، على (عليه السلام) فرمود: "فروختن دختران پادشاهان جايز نيست اگر چه كافر باشند. او را آزاد بگذار تا هر كه را از مسلمانان مىخواهد انتخاب كند". ايشان نيز امام حسين (عليه السلام) را انتخاب كردند و به ازدواج آن حضرت در آمد و امام سجاد (عليه السلام) از ايشان متولد شدند.
نام آن امام بزرگوار، "على"، كنيه آن حضرت "ابوالحسن" و "ابومحمد" است و مشهورترين القاب ايشان "زين العابدين"، "سجاد"، "سيد الساجدين والعابدين"، "امين" و"ذو الثفنات" است.
بر طبق روايتى، امام باقر (عليه السلام) در توصيف پدر گرامى خويش فرمودند: "پدرم على بن الحسين هرگز نعمتى از خداوند را ياد نكرد، مگر آنكه براى شكر آن نعمت سجده كرد و آيهاى از كتاب خدا را كه در آن سجده باشد نخواند مگر آنكه سجده كرد و هر گاه حق تعالى شرى را كه از آن بيمناك بود دفع مىكرد، يا مكر مكركنندهاى را از او دور مىكرد، سجده مىكرد و هر گاه از نماز واجب فارغ مىشد، سجده مىكرد و هر گاه توفيق مىيافت كه بين دو نفر آشتى برقرار كند، به شكرانه آن سجده مىكرد و اثر سجود در تمام مواضع سجود آن حضرت نمايان بود و لذا به آن حضرت سجاد مىگفتند".
امام زين العابدين چون از وضو فارغ ميشد و اراده نماز مىكرد، لرزه بر اندام شريفش مىافتاد. از كثرت عبادت و بيدارى روى مباركش زرد شده بود و پاهاى ايشان از كثرت قيام براى خداوند تعالى ورم كرده بود. چنان نماز مىخواند كه گويى، اين آخرين نماز او است و مىخواهد دنيا را وداع كند. حسن خلق، حلم و خويشتندارى و كظم غيظ و مراتب علم و دانش آن حضرت بسيار معروف و مشهور بود، زيرا كه ايشان از خاندانى هستند كه باب علم الهى هستند و هر كه طالب علم و دانش است بايد از آنان بياموزد.
امام سجاد (عليه السلام)، همواره به ياد پدر بزرگوار خود حسين بن على (عليه السلام) بودند. هر وقت آب مىنوشيدند، يا غذا مىخوردند، يا مىديدند كه گوسفندى را ذبح مىكنند، به ياد واقعه كربلا و تشنگى و گرسنگى اهل بيت مىگريستند.
مجموعه دعاهاى آن حضرت، كه مشتمل بر: حكمتها، معارف ناب توحيدى و بينش عميق الهى آن حضرت و دايره المعارفى بزرگ و عميق است، در كتابى تحت عنوان "صحيفه سجاديه" گردآورى شده است و بيقين بزرگترين معجزه آن امام است، زيرا گرچه از ائمه هدى (عليهم السلام) خوارق عادات و معجزات فعلى بسيارى بروز كرده و نقل شده است، ولى بىشك وجود آن امامان و گفتار آن بزرگواران، خود بزرگترين شاهد بر صدق مدعاى آنان و معجزهاى مجسم و عينى براى انديشمندان ژرفنگر است و آنان را از هر معجزه ديگرى بىنياز مىكند.
امام سجاد (عليه السلام) در روز 12 يا 18 يا 25 محرم سال 94 يا 95 هجرى (بنابر اختلاف روايات) توسط "هشام بن عبدالملك"، خليفه اموى به شهادت رسيدند.
از امام باقر (عليه السلام) روايت شده است كه فرمودند: "چون زمان وفات پدرم فرارسيد، مرا به سينه خود چسبانيد و فرمود: "اى فرزند گرامى! تو را به چيزى وصيت مىكنم كه پدرم هنگام شهادت خود مرا به آن وصيت كرد و آن اين است كه، بپرهيز از ستم كردن بر كسى كه عليه تو ياورى ندارد جز خداوند!".
بر طبق برخى از نقلهاى تاريخى، امام سجاد (عليه السلام) در آخرين لحظات حيات خويش، سوره "واقعه" و "فتح" را تلاوت فرموده، پس از آن، اين آيه را تلاوت كردند: (الحمد لله الذي صدقنا وعده وأورثنا الأرض نتبوأ من الجنة حيث نشاء فنعم أجر العاملين): ستايش مخصوص خداوندى است كه وعدهاش را در مورد ما عملى ساخت و ما را وارث همه سرزمين بهشت گردانيد، تا در آن، هر جا كه خواستيم جاى گيريم. پس چه نيكو پاداشى است براى عمل كنندگان" آنگاه به عالم آخرت سفر كردند. مدفن شريف آن حضرت در بقيع، قبرستانى نزديك مدينه و در كنار قبر مطهر امامان گرامى، امام مجتبى، امام باقر و امام صادق (عليهم السلام) است. (السلام عليه يوم ولد ويوم مات ويوم يبعث حياً).
از كلمات گهربار آن حضرت است كه به فرزندان خويش فرمودند:
(يا بني اصبر على النوائب ولا تتعرض للحقوق، ولا تجب أخاك إلى الأمر الذي مضرته عليك أكثر من منفعته له): پسرم! بر سختيها صبر كن و متعرض حقوق مشو (حقوق ديگران را پايمال مكن) و برادرت را در خواستهاى كه ضررش براى تو بيش از منفعتش براى او است اجابت مكن).
در تاريخ ولادت امام سجاد (عليه السلام) اختلاف است. بعضى 15 جمادى الاولى از سال 36 و بعض 5 جمادى الأولى از سال 38 گفتهاند. والده مكرم آن حضرت، "شهربانو"، دختر يزگرد پادشاه ايران بود. پس از غلبه سپاه اسلام بر ايرانيان در زمان عمر بن الخطاب، شهربانو را به اسارت گرفته، نزد عمر آوردند. وى خواست شهربانو را بفروشد، ولى اميرالمؤمنين، على (عليه السلام) فرمود: "فروختن دختران پادشاهان جايز نيست اگر چه كافر باشند. او را آزاد بگذار تا هر كه را از مسلمانان مىخواهد انتخاب كند". ايشان نيز امام حسين (عليه السلام) را انتخاب كردند و به ازدواج آن حضرت در آمد و امام سجاد (عليه السلام) از ايشان متولد شدند.
نام آن امام بزرگوار، "على"، كنيه آن حضرت "ابوالحسن" و "ابومحمد" است و مشهورترين القاب ايشان "زين العابدين"، "سجاد"، "سيد الساجدين والعابدين"، "امين" و"ذو الثفنات" است.
بر طبق روايتى، امام باقر (عليه السلام) در توصيف پدر گرامى خويش فرمودند: "پدرم على بن الحسين هرگز نعمتى از خداوند را ياد نكرد، مگر آنكه براى شكر آن نعمت سجده كرد و آيهاى از كتاب خدا را كه در آن سجده باشد نخواند مگر آنكه سجده كرد و هر گاه حق تعالى شرى را كه از آن بيمناك بود دفع مىكرد، يا مكر مكركنندهاى را از او دور مىكرد، سجده مىكرد و هر گاه از نماز واجب فارغ مىشد، سجده مىكرد و هر گاه توفيق مىيافت كه بين دو نفر آشتى برقرار كند، به شكرانه آن سجده مىكرد و اثر سجود در تمام مواضع سجود آن حضرت نمايان بود و لذا به آن حضرت سجاد مىگفتند".
امام زين العابدين چون از وضو فارغ ميشد و اراده نماز مىكرد، لرزه بر اندام شريفش مىافتاد. از كثرت عبادت و بيدارى روى مباركش زرد شده بود و پاهاى ايشان از كثرت قيام براى خداوند تعالى ورم كرده بود. چنان نماز مىخواند كه گويى، اين آخرين نماز او است و مىخواهد دنيا را وداع كند. حسن خلق، حلم و خويشتندارى و كظم غيظ و مراتب علم و دانش آن حضرت بسيار معروف و مشهور بود، زيرا كه ايشان از خاندانى هستند كه باب علم الهى هستند و هر كه طالب علم و دانش است بايد از آنان بياموزد.
امام سجاد (عليه السلام)، همواره به ياد پدر بزرگوار خود حسين بن على (عليه السلام) بودند. هر وقت آب مىنوشيدند، يا غذا مىخوردند، يا مىديدند كه گوسفندى را ذبح مىكنند، به ياد واقعه كربلا و تشنگى و گرسنگى اهل بيت مىگريستند.
مجموعه دعاهاى آن حضرت، كه مشتمل بر: حكمتها، معارف ناب توحيدى و بينش عميق الهى آن حضرت و دايره المعارفى بزرگ و عميق است، در كتابى تحت عنوان "صحيفه سجاديه" گردآورى شده است و بيقين بزرگترين معجزه آن امام است، زيرا گرچه از ائمه هدى (عليهم السلام) خوارق عادات و معجزات فعلى بسيارى بروز كرده و نقل شده است، ولى بىشك وجود آن امامان و گفتار آن بزرگواران، خود بزرگترين شاهد بر صدق مدعاى آنان و معجزهاى مجسم و عينى براى انديشمندان ژرفنگر است و آنان را از هر معجزه ديگرى بىنياز مىكند.
امام سجاد (عليه السلام) در روز 12 يا 18 يا 25 محرم سال 94 يا 95 هجرى (بنابر اختلاف روايات) توسط "هشام بن عبدالملك"، خليفه اموى به شهادت رسيدند.
از امام باقر (عليه السلام) روايت شده است كه فرمودند: "چون زمان وفات پدرم فرارسيد، مرا به سينه خود چسبانيد و فرمود: "اى فرزند گرامى! تو را به چيزى وصيت مىكنم كه پدرم هنگام شهادت خود مرا به آن وصيت كرد و آن اين است كه، بپرهيز از ستم كردن بر كسى كه عليه تو ياورى ندارد جز خداوند!".
بر طبق برخى از نقلهاى تاريخى، امام سجاد (عليه السلام) در آخرين لحظات حيات خويش، سوره "واقعه" و "فتح" را تلاوت فرموده، پس از آن، اين آيه را تلاوت كردند: (الحمد لله الذي صدقنا وعده وأورثنا الأرض نتبوأ من الجنة حيث نشاء فنعم أجر العاملين): ستايش مخصوص خداوندى است كه وعدهاش را در مورد ما عملى ساخت و ما را وارث همه سرزمين بهشت گردانيد، تا در آن، هر جا كه خواستيم جاى گيريم. پس چه نيكو پاداشى است براى عمل كنندگان" آنگاه به عالم آخرت سفر كردند. مدفن شريف آن حضرت در بقيع، قبرستانى نزديك مدينه و در كنار قبر مطهر امامان گرامى، امام مجتبى، امام باقر و امام صادق (عليهم السلام) است. (السلام عليه يوم ولد ويوم مات ويوم يبعث حياً).
از كلمات گهربار آن حضرت است كه به فرزندان خويش فرمودند:
(يا بني اصبر على النوائب ولا تتعرض للحقوق، ولا تجب أخاك إلى الأمر الذي مضرته عليك أكثر من منفعته له): پسرم! بر سختيها صبر كن و متعرض حقوق مشو (حقوق ديگران را پايمال مكن) و برادرت را در خواستهاى كه ضررش براى تو بيش از منفعتش براى او است اجابت مكن).