تويت
أُمُّ أئِمَّةِ الْعُقولِ الْغُرِّ بَلْ
اُمُّ أبيها وَ هْوَ عِلَّةُ الْعِلَلْ
روحُ النَّبيِّ في عَظيمِ الْمَنْزِلَه
وَفيالْكِفآءِ كُفْوُ مَنْ لا كُفْوَ لَهْ
تَمَثَّلَتْ رَقيقَةَ الْوُجود
لطيفَةٌ جَلَّتْ عَنِ الشُّهودِ
تَطَوَّرَتْ في أفْضَلِ الاطْوارِ
نَتيجَةُ الادْوارِ وَالاكْوارِ
تَصَوَّرَتْ حَقيقَةُ الْكَمالِ
بِصورَةٍ بَديعَةِ الْجَمالِ
فَإنَّها الْحَوْرآءُ في النُّزولِ
وَ في الصُّعودِ مِحْوَرُ الْعُقولِ
يُمَثِّلُ الْوُجوبَ في الإمْكانِ
عَيانُها بِأحْسَنِ الْبَيانِ
فَإنَّها قُطْبُ رَحَي الْوُجودِ
في قَوْسَيِ النُّزولِ وَالصُّعودِ
وَلَيْسَ فيمُحيطِ تِلْكَ الدّآئِرَهْ
مَدارُها الاعظَمُ إلاّ الطّاهِرَهْ
ترجمه:
«او مادر امامان عقول روشن و درخشان است، بلكه مادر پدر خودش است، در حاليكه آن پدر، علّة العلل است.
او در اَرزندگي مقام، روح پيامبر است. و در همسري و همتائي همتاي كسي است كه همتا ندارد.
او در ظرائف و رقائق وجود، متمثّل گرديده است، و لطيفه اي است كه از مقام شهود وادراك بسي بالاتر است.
او در با فضيلتترين اطوار، صورت گرفته است، و نتيجه و خلاصه ی ادوار و اكوار است.
حقيقت كمال در بيسابقهترين صورت زيباي خود شكل گرفته است.
او در عالم نزول، حوراء است و در مراتب صعود، محور عقلها و انديشهها.
او با واقع و عيان خود، به احسن بيان و بيّنه، عالَمِ وجوب را در عالم امكان تمثيل كرده است.
او قطب آسياي عالم وجود است، چه در قوس نزول و چه در قوس صعود.
آري! در محيط اين دائره ی نزول و صعود، مدار اعظم و اوسعي غير از فاطمه ی طاهره نيست.»
«انوار قدسيّه»، آية الله شيخ محمّد حسين اصفهاني كمباني، ص 31.