«…إنّ فاطمه (سلام الله علیها) إذا نظرت إلیهم (إلی الملائکه التی تزور الحسین علیه السّلام) و معها ألف نبی
و ألف صدیق و ألف شهید و من الکرّوبین ألف ألف یسعدونها علی البکاء و انها لتشهقشهقه فلایبقی فی السّموات ملک إلاّ بکی رحمه لصوتها و ما تسکن حتّی یأتیها النّبی
فیقول: یا بنیه، قد ابکیت أهل السّموات و شغلتهم عن التقدیس و التسبیح، فکفی حتّی یقدسوا…»
کامل الزیارات: ۸۶؛ بحارالأنوار:۴۵/۲۲۴؛ أسرارالشّهادات:۳/۸۵٫
«…همانا وقتی حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به آن ها (ملائکی که حسین علیه السّلام را زیارت می کنند) نگاه می کند، در حالی که هزار پیامبر و هزار صدیق و هزار شهید و از کرّوبیان هزارهزار نفر با او هستند که او را در گریه بر حسین (علیه السّلام) کمک می کنند، او (یعنی بی بی دو عالم) از شدّت ناراحتی شهقه و فریادی می زند که در آسمان ها ملکی نمی ماند که به سبب صدای او به گریه نیفتد، و آرام نمی شود تا اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلّم نزد او می آید و می فرماید: دخترم! همانا اهل آسمان ها را به گریه انداختی و از تسبیح و تقدیس خدا بازداشته شدند، دست از گریه بردار تا تقدیس الهی کنند…»


کامل الزیارات: ۸۶؛ بحارالأنوار:۴۵/۲۲۴؛ أسرارالشّهادات:۳/۸۵٫
«…همانا وقتی حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به آن ها (ملائکی که حسین علیه السّلام را زیارت می کنند) نگاه می کند، در حالی که هزار پیامبر و هزار صدیق و هزار شهید و از کرّوبیان هزارهزار نفر با او هستند که او را در گریه بر حسین (علیه السّلام) کمک می کنند، او (یعنی بی بی دو عالم) از شدّت ناراحتی شهقه و فریادی می زند که در آسمان ها ملکی نمی ماند که به سبب صدای او به گریه نیفتد، و آرام نمی شود تا اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلّم نزد او می آید و می فرماید: دخترم! همانا اهل آسمان ها را به گریه انداختی و از تسبیح و تقدیس خدا بازداشته شدند، دست از گریه بردار تا تقدیس الهی کنند…»