در 15 سالكي آموختم كه مادران از همه بهتر مى دانند وكاهي اوقات هم بدران.

در 20 سالكي ياد كرفتم كه كار خلاف فايده اي ندارد حتى اكر با مهارت انجام شود.

در 25 سالكي ياد كرفتم كه يك نوزاد مادر را از داشتن يك روز هشت ساعته وبدر را از داشتن يك شب هشت ساعته محروم مى كند.

در 30 سالكي بي بردم كه قدرت ..جاذبه مرد است وجاذبه..قدرت زن.

در 35 سالكي متوجه شدم كه آينده جيزي نيست كه انسان به ارث ببرد بلكه جيزي است كه خود مي سازد.

در 40 سالكي آموختم كه رمز خوشبخت زيستن در آن نيست كه كاري را دوست داريم انجام بدهيم بلكه در اين است كه كاري را كه انجام مي دهيم دوست داشته باشيم.

در 45 سالكي ياد كرفتم كه 10 درصد از زندكي جيزهايي است كه براي انسان اتفاق مي افتد و90 درصد آن است كه جكونه نسبت به آن واكنش نشان دهيم.

در 50 سالكي بي بردم كه كتاب بهترين دوست انسان است وبيروي كور كورانه بدترين دشمن وى.

در 55 سالكي بي بردم كه تصميمات كوجك را بايد با مغز كرفت وتصميمات بزرك را با قلب .

در 60 سالكي متوجه شدم كه بدون عشق ميتوان ايثار كرد اما هركز بدون ايثار نميتوان عشق ورزيد.

در 65 سالكي آموختم كه انسان براي لذت بردن از عمري دراز بايد بعد از خوردن آنجه لازم است آنجه را نيز كه ميل دارد بخورد.

در 70 سالكي ياد كرفتم كه زندكي مساله در اختيار داشتن كارت هاي خوب نيست بلكه خوب بازي كردن با كارتهاي بد است .

در 75 سالكي دانستم كه انسان تا وقتي فكر مي كند نارس است وبه رشد وتكامل خود ادامه مي دهد وبه محض اينكه كمان كرد رسيده است دجار آفت شده.

در 80 سالكي بي بردم كه دوست داشتن ومورد محبت قرار كرفتن بزركترين لذت دنياست.

در 85 سالكي دريافتم كه همانااا زندكي زيبـــــاست.