تويت
(بخش اول)
آيه 13: و اذا قيل لهم امنوا كما امن الناس قالوا انومن كما امن السفهاء الا انهم هم السفهاء و لكن لا يعلمون
و هرگاه به منافقان گفته مي شود شما نيز همانند مردم به خدا و پيامبر و … ايمان بياوريد انها با تكبر و غرور مي گويند: آيا ما نيز همانند ساده انديشان و سبك مغزان ايمان بياوريم؟! آگاه باشيد آنان خودشان سبك مغز و تهي فكرند و لكن نمي دانند.
ايمان داشتن و تسليم خدا بودن در نظر منافقان سبك مغزي است.
در فرهنگ قران تسليم حق نشدن سفاهت است. انهم هم السفهاء
بايد غرور متكبرانه منافقان شكسته و با آنها مقابله به مثل شود. الا انهم هم السفهاء
بدتر و درد آورتر از هر دردي جهل به آن درد است. لكن لا يعلمون
مسلمانان بايد هوشيار باشند تا فريب ظواهر را نخورند. الا انهم
آيه 14: و اذا لقوا الذين امنوا قالو امنا و اذا خلوا الي شيطينهم قالوا انا معكم انما نحن مستهزءون
منافقان هرگاه با اهل ايمان ملاقات كنند مي گويند ما نيز همانند شما ايمان داريم. ولي هرگاه با هم فكران شيطان صفت خود خلوت مي كنند، مي گويند ما با شما هستيم و ما فقط اهل ايمان را مسخره كننده هستيم.
منافقان از مومنان ترس و هراس دارند و جلسات و ارتباط آنها با همديگر يا با كفار مخفيانه است. خلوا
به هر اظهار ايمان نبايد اعتماد قطعي كرد و بايد مواظب عوامل نفوذي بود.
آيه 17: مثلهم كمثل الذي استوقد نارا فلما اضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و تركهم في ظلمت لا يبصرون
مثال اين منافقان همانند كسي است كه آتش بيافروزد پس همين كه با آتش، اطراف خود را روشن ساخت، خداوند روشنايي و نور آن را خاموش كند و آنان را در تاريكي هايي كه چشم در آن نمي بيند، رها كند.
منافقان دچار وحشت و اضطراب هستند و در تصميم گيريها نيز گيج و سر در گم هستند. في ظلمات لا يبصرون
منافق براي رسيدن به نور از آتش استفاده مي كند كه خاكستر و دود و سوزش نيز دارد.
نور اسلام عالم گير است ولي نوري كه منافقان در سايه آن تظاهر به اسلام مي كنند در شعاع كمتري روشنايي ان ناپايدار ت
منافق و تمسخر
آيه 13: و اذا قيل لهم امنوا كما امن الناس قالوا انومن كما امن السفهاء الا انهم هم السفهاء و لكن لا يعلمون
و هرگاه به منافقان گفته مي شود شما نيز همانند مردم به خدا و پيامبر و … ايمان بياوريد انها با تكبر و غرور مي گويند: آيا ما نيز همانند ساده انديشان و سبك مغزان ايمان بياوريم؟! آگاه باشيد آنان خودشان سبك مغز و تهي فكرند و لكن نمي دانند.
ايمان داشتن و تسليم خدا بودن در نظر منافقان سبك مغزي است.
در فرهنگ قران تسليم حق نشدن سفاهت است. انهم هم السفهاء
بايد غرور متكبرانه منافقان شكسته و با آنها مقابله به مثل شود. الا انهم هم السفهاء
بدتر و درد آورتر از هر دردي جهل به آن درد است. لكن لا يعلمون
مسلمانان بايد هوشيار باشند تا فريب ظواهر را نخورند. الا انهم
منافق در خفا
آيه 14: و اذا لقوا الذين امنوا قالو امنا و اذا خلوا الي شيطينهم قالوا انا معكم انما نحن مستهزءون
منافقان هرگاه با اهل ايمان ملاقات كنند مي گويند ما نيز همانند شما ايمان داريم. ولي هرگاه با هم فكران شيطان صفت خود خلوت مي كنند، مي گويند ما با شما هستيم و ما فقط اهل ايمان را مسخره كننده هستيم.
منافقان از مومنان ترس و هراس دارند و جلسات و ارتباط آنها با همديگر يا با كفار مخفيانه است. خلوا
به هر اظهار ايمان نبايد اعتماد قطعي كرد و بايد مواظب عوامل نفوذي بود.
عمل منافق
آيه 17: مثلهم كمثل الذي استوقد نارا فلما اضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و تركهم في ظلمت لا يبصرون
مثال اين منافقان همانند كسي است كه آتش بيافروزد پس همين كه با آتش، اطراف خود را روشن ساخت، خداوند روشنايي و نور آن را خاموش كند و آنان را در تاريكي هايي كه چشم در آن نمي بيند، رها كند.
منافقان دچار وحشت و اضطراب هستند و در تصميم گيريها نيز گيج و سر در گم هستند. في ظلمات لا يبصرون
منافق براي رسيدن به نور از آتش استفاده مي كند كه خاكستر و دود و سوزش نيز دارد.
نور اسلام عالم گير است ولي نوري كه منافقان در سايه آن تظاهر به اسلام مي كنند در شعاع كمتري روشنايي ان ناپايدار ت