تويت
باسم رب المهدي عجل ا... تعالي فرجه الشريف
السلام عليك يا مولاي، سلام مخلص لك في الولايه اشهد انك الامام المهدي قولاً و فعلاً و انت الذي تملأ لارض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً فعجل الله فرجك و سهل مخرجك و قرب زمانك و كثر انصارك و اعوانك و انجز لك ما و عدك فهو اصدق القائلين و نريد ان نمن علي الذين استضعوا في الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثين، يا مولاي يا صاحب الزمان.
السلام عليك يا مولاي، سلام مخلص لك في الولايه اشهد انك الامام المهدي قولاً و فعلاً و انت الذي تملأ لارض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً فعجل الله فرجك و سهل مخرجك و قرب زمانك و كثر انصارك و اعوانك و انجز لك ما و عدك فهو اصدق القائلين و نريد ان نمن علي الذين استضعوا في الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثين، يا مولاي يا صاحب الزمان.
سلام بر مهدي، جوهر دين و نور يقين، ذخيره الهي و منجي نهائي؛
سلام بر مهدي، كعبه مقصود و قبله موعود، سر عظيم و اسم اعظم؛
سلام بر مهدي، ستاره طالع و نجم ثاقب، مسيح مسيحها و موعود موعودها؛
سلام بر مهدي، صاحب شب قدر و عصاره عصر؛
سلام بر مهدي، ديده بان خدا و مظهر هدي، وصي اوصياء و گزيده اولياء؛
سلام بر مهدي، علم منصوب و علم مصبوب، پرچم برافراشته و دانش انباشته؛
سلام بر آن عزيزي كه كمال موسي و بهاء عيسي و صبر ايوب با اوست، و آن سفينه النجاه در وصفش فرمود: تعرفون المهدي بالسكينه و الوقار، و بمعرفه الحلال و الحرام و بحاجه الناس اليه و لايحتاج الي احد.
او كه چون برخيزد عالمي را برخيزاند و بدنبال خويش كشاند.
به دورش دولت حق رخ نمايد
جهان را فيض وي فرخ نمايد
اللهم اجعلني من انصاره و اعوانه، اللهم كما جعلت قلبي بذكره معموراً فاجعل سلاحي بنصرته مشهوراً.
او كه چون بيايد امحاء باطل و احقاق حق نمايد و نشان دهد كه سيرت عدل كدام است و احياي كتاب و سنت به چه معناست؟
او كه چون در آيد يعطف المهوي عل يالهدي هواپرستي را به خداپرستي بازگرداند و صالحان را وارث زمين گرداند و لقد كتبنا في الزبور من بعد الذاكران الارض يرثها عبادي الصالحون (انبياء /105)
اي دلشدگان! به ره يافتگان تأسي كنيد و سكه عشق بنام او زنيد كه رخساره اش چون ستاره تابنده است، غم ......
حسرت ديدار جان جانان را نزدايد و نشايد كه به يافتن درهم و ديناري مشغول شويم و زا آن خزانه حق مغفول! السلام عليك يا حجه ا.... التي لاتخفي
مهدي جان! كاش نسيان بر حلاوت ايمان رجحان نمي يافت تا ترا در هيچ زمان به آني و كمتر از آني از خاطر نمي برديم و جز غصه هجران، نمي خورديم و دست نياز جز به درگاه خداي بي نياز بر نمي داشتيم و جز در طلب آن طلعت رشيده و غره حميده نمي شتافتيم.
اي هميشه بهار! تنها اقرار به وجود انوار و عنايت سرشارت رهگشاي كار نيست كه شما بزرگواران عناصر الابرار و دعائم الاختيار مي باشيد و بر زمين دل عاشقانتان، بذر باور مي پاشيد.
و اين باور است كه عشق به شما را در دل مومنين نهاد و چون اين واقعه رخ داد و اين نقش بر ضمير افتاد شما را ساسه العباد و اركان البلاد و بر خيمه هستي اوتاد دانستيم، به جستجويتان كمر شوق مي بستيم و بر موانع راه به ذوق مي خنديديم كه:
رنج آسا دان چو مقصد شد بزرگ
گرد گله توتياي چشم گرگ
به ديدن يوسف اگر دست از ترنج نشناختند، و اكبر نه و قطعن ايديهن و قلن حاش لله ما هذا بشراً ان هذا
الا ملك كريم. ترا نديده بسيار كسان دل باختند كه:
آن كس که ترا شناخت جان خاك ره است
همه دل خوشي عاشق از تو به يك دم نگه است
ايا ابواب الايمان و امناء الرحمن! بندگان را شيريني دلباختگي بچشانيد و به وادي عشق بكشانيد تا همه دنيا را با دمي ديدار معامله نكنند و چون مصلحت ديدار مقدر نبود از انتظار، اظهار تنگي حوصله نكنند. در اين دنياي تار به نور انتظار، دل خوش دارند كه شما ائمه الهدي و مصابيح الدجي ايد؛ نشانه خدائيد كه قاصد راه تقرب، با شما آغاز سفر كند و به شوق مقصد با سختي گذر، سركند.
مولاي من! طليعه نورت و زمزمه ظهورت، آغاز حضورت نيست! كه آن هر دو، زمانها را در نور ديده و اين را ديده هاي محرم در لحظات مغتنم به چشم بيقرار ديده!
تو غائب از نظر نامحرماني، كه چشم ناپاك را خاك حرمت كور مي كند و ديدنت را ناميسور!
هزار مرتبه گر شويم اين دهان به گلاب
هنوز نام تو بردن كمال بي ادبي است
آنان را كه داعيه ارادت است، در پيش رو، باديه امتحان رشادت است و در محضر آن برگزيده انام، زبان را جاي عرض اندام نيست. كه چون عنايتش بر اين ارادت مهر قبول زد تيغ كلام از نيام كام برون نمي خزد، بل تنها از دل، نسيم سپاس مي ورزد.آري داعيه دار را در اين ميدان، نه فقط كار دشوار است كه در طي اين طريق، سنگيني بار است. پس بكوشيم تا جامه عشق بپوشيم.
كه عاشق را نگاهي مي كند مست
كه جان با آن نگه، خواهد شد از دست
عزيزان! عاشقان! محرمان!
يك چشم زدن غافل از آن ماه نباشيد
شايد كه نگاهي كند آگاه نباشيد
اين سوداگري نه سرسري است كه غفلت از بي هنري است
تشنه را چشمه نيز چشم انتظار است
آن سان كه تشنه بر چشمه، بي قرار
تو بندگي چو گدايان به شرط مزد مكن
كه خواجه خود روش بنده پروري داند
كاهلي نشان جاهلي است، بهوش باش كه هرچه در جام ارادتت ريخت به ولع بنوش، نوشت باد! نوش!
سيد محمد حسيني
رسوا شدم بيا
در کوي و برزن اين شهر رسوا شدم بيا
چون سرو کنار تو تنها شدم بيا
دام از دوپاي نحيفم فکن اي عزيز
منهم اسير زلف چليپا شدم بيا
اينجا هميشه شب است و سکوت و درد
زنداني اين شب يلدا شدم بيا
با اشک و عقده هزار ساله در گلو
هر شب به ياد تو زيبا شده ام بيا
بنگر چگونه مست فتادم به کنج دير
ساقي قسم به ميکده تنها شدم بيا
عمري چون غنچه به حسرت ديدار بوده ام
اکنون ميان لجه خون وا شدم بيا
عمري در انتظار نشستم به کوي تو
رخسار ماه تو دير آشنا شدم بيا
در خانه دل از براي تو گلها شکفته اند
آري براي آمدنت مهيا شدم بيا
عمري به بوي تو هر جا نشسته ام
داني به وصل تو شيدا شدم بيا
مويم سپيد شد در حسرت فراق
پيرم ولي به بوي تو برنا شدم بيا
بر بخت من طالع سبزي نشسته است
حالا که چون بهار مصفا شدم بيا
« غريب»
تعليق