تويت
اول شوال، روز عید سعید فطر، روز مزد گرفتن از تلاش سی روزه است. روز عیدی گرفتن از درگاه الهی است. در اینروز همه شادمانند که توانسته اند از آزمون سی روزه صیام، سربلند بیرون آیند. پنجره ها پیش از آفتاب طلوع می کنند و صدای گام های سرخوشان سبوی الهی، کوچه های شهر و روستا را پر می کند. همگی به شوق صف آراستن در لشگر نماز، از هم پیشی می گیرند و مصلا را لبریز از نغمه های توحیدی و «لا اله الا الله» می کنند.
اینروز روز چیدن میوه های شاداب فطرت است که بر شاخسار یک ماه بندگی و امساک از خوردن و آشامیدن، روییده است. روز شکرگزاری از نعمت رمضان و سفره گسترده اش، که همه جان های تشنه را از سبوی تشنگی خویش، سیراب گردانید؛ روز سپاسگزاری از میزبان مهربان این ضیافت است که زنجیرها را از دست و پای جان گشود و بر دست شیاطین بست تا میهمانش آسوده تر بتواند در بارگاهش سجده کند.
مهربان پروردگارا! در این روز به نماز فطرت پاک می رویم و در آبی رحمتت روح و جان می شوییم و تن پوش آمرزش بر تن می نماییم و از تو توفیق تداوم دستاوردهای نورانی و ارزشمند رمضان را خواستاریم.
و تو ای رمضان! ای عزیزترین ماه در آسمان سال با هزار جلوه آمدی و دل از کف ما ربودی. جانمان را در برکه مهربانی ات شستی و اینک که برق گذر ایام جهید و صاحب خانه، خوان پر نعمتش را برچید، جز آه و حسرت چه می توانیم بدرقه ات نماییم. تو آسمانی ترین لحظه ها را در شریان حیاتمان جاری نمودی و خورشید حضورت، تابناک ترین روزها را در کتاب عمرمان نگاشت. زخمه جدایی تو بر تار دل ما چنگ می زند. تو که مهربانترین رایحه رحمت بودی. و اکنون آهنگ کوچ داری. بدرود، ای ماه بهترین! بدرود ای درخشنده ترین ماه سال!
اینروز روز چیدن میوه های شاداب فطرت است که بر شاخسار یک ماه بندگی و امساک از خوردن و آشامیدن، روییده است. روز شکرگزاری از نعمت رمضان و سفره گسترده اش، که همه جان های تشنه را از سبوی تشنگی خویش، سیراب گردانید؛ روز سپاسگزاری از میزبان مهربان این ضیافت است که زنجیرها را از دست و پای جان گشود و بر دست شیاطین بست تا میهمانش آسوده تر بتواند در بارگاهش سجده کند.
مهربان پروردگارا! در این روز به نماز فطرت پاک می رویم و در آبی رحمتت روح و جان می شوییم و تن پوش آمرزش بر تن می نماییم و از تو توفیق تداوم دستاوردهای نورانی و ارزشمند رمضان را خواستاریم.
و تو ای رمضان! ای عزیزترین ماه در آسمان سال با هزار جلوه آمدی و دل از کف ما ربودی. جانمان را در برکه مهربانی ات شستی و اینک که برق گذر ایام جهید و صاحب خانه، خوان پر نعمتش را برچید، جز آه و حسرت چه می توانیم بدرقه ات نماییم. تو آسمانی ترین لحظه ها را در شریان حیاتمان جاری نمودی و خورشید حضورت، تابناک ترین روزها را در کتاب عمرمان نگاشت. زخمه جدایی تو بر تار دل ما چنگ می زند. تو که مهربانترین رایحه رحمت بودی. و اکنون آهنگ کوچ داری. بدرود، ای ماه بهترین! بدرود ای درخشنده ترین ماه سال!
تعليق