تويت
/ 1 پاك كردن گناهان 1 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : دوست داشتن ما اهل بيت، گناهان را پاك مى كند و حسنات را دو چندان مى سازد[/
2 ـ امام حسن عليه السّلام : به خدا قسم، هيچ بنده اى نيست كه ما را دوست بدارد، حتى اگر در ديلم اسير باشد، مگر اينكه خداوند به واسطه اين محبّت ما، او را سود بخشد. همانا دوست داشتن ما، گناهان را از آدمى فرو مى ريزاند، همچنان كه باد، برگهاى درختان را مى ريزد
3 ـ امام سجادعليه السّلام : هر كه ما را به خاطر خدا دوست بدارد، اين محبّت او نسبت به ما، وى را سود بخشد حتى اگر در كوه ديلم باشد و هر كه ما را به خاطر چيزى غير از خدا دوست بدارد، خداوند هر گونه كه بخواهد عمل خواهد كرد. همانا دوست داشتن ما اهل بيت، گناهان را از بندگان فرو مى ريزاند همان گونه كه باد، برگهاى درخت را مى ريزد
]
4 ـ امام باقرعليه السّلام : به واسطه دوست داشتن ما، گناهان شما آمرزيده مى شود. ]
5 ـ امام صادق عليه السّلام : دوست داشتن ما اهل بيت، گناهان بندگان را مى ريزد، همان گونه كه باد شديد، برگهاى درختان را مى ريزد.
4 ـ امام باقرعليه السّلام : به واسطه دوست داشتن ما، گناهان شما آمرزيده مى شود. ]
5 ـ امام صادق عليه السّلام : دوست داشتن ما اهل بيت، گناهان بندگان را مى ريزد، همان گونه كه باد شديد، برگهاى درختان را مى ريزد.
6 ـ امام صادق عليه السّلام : هر كس ما را و دوستدار ما را به خاطر خدا دوست بدارد، نه براى دست يافتن به غرضى دنيايى و دشمن ما را نيز دشمن بدارد، امّا نه به خاطر كينه اى شخصى كه ميان آنهاست، اگر در روز قيامت با گناهانى به اندازه ريگهاى ريگستان و كف دريا بيايد، خداوند متعال او را بيامرزد. 6 / 2 پاكى دل
[
7 ـ امام باقرعليه السّلام : هيچ بنده اى نيست كه ما را دوست بدارد و ولايت ما را بپذيرد، مگر اينكه خداوند دل او را پاك گرداند و خداوند دل هيچ بنده اى را پاك نكرد، مگر اينكه تسليم ما شد و از ما فرمان بردارى كرد و چون فرمان بردار ما شد، خداوند او را از سختى حساب به سلامت دارد و از هراس بزرگ روز قيامت ايمنش گرداند
7 ـ امام باقرعليه السّلام : هيچ بنده اى نيست كه ما را دوست بدارد و ولايت ما را بپذيرد، مگر اينكه خداوند دل او را پاك گرداند و خداوند دل هيچ بنده اى را پاك نكرد، مگر اينكه تسليم ما شد و از ما فرمان بردارى كرد و چون فرمان بردار ما شد، خداوند او را از سختى حساب به سلامت دارد و از هراس بزرگ روز قيامت ايمنش گرداند
8 ـ امام صادق عليه السّلام : هيچ بنده اى ما را دوست ندارد مگر اينكه روز قيامت با ما باشد و در سايه ما پناه گيرد و در منازل ما، همراه ما باشد. به خدا قسم، به خدا قسم، هيچ بنده اى نيست كه ما را دوست بدارد مگر اينكه خداوند دلش را پاك گرداند و دلش را پاك نكرد، مگر اينكه تسليم ما شد و چون تسليم ما شود، خداوند او را از سختى حساب روز قيامت به سلامت دارد و از هراس بزرگ (آن روز) ايمنش سازد. بى گمان اهل اين موضوع، هنگامى شادمان مى شوند كه نفس هريك از آنان به اينجا رسد ـ و با دست خود به گلويش اشاره كرد ـ . 6 / 3 آرامش دل
]
9 ـ امام على عليه السّلام : هنگامى كه آيه «هان، با ياد خداست كه دلها آرام مى گيرد» نازل شد، رسول خدا صلّى الله عليه و آله فرمود: اين درباره كسى است كه خدا و رسول او را دوست بدارد و اهل بيت مرا صادقانه و نه به دروغ دوست بدارد و مؤمنان را در پيشِ رو و پشت سر آنان دوست بدارد. هان، با ياد خداست كه هم ديگر را دوست مى دارند.
]
10 ـ امام صادق عليه السّلام ـ درباره آيه « كسانى كه ايمان آورده اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى گيرد؛ هان با ياد خداست كه دلها آرام مى گيرد» ـ فرمود: رسول خدا صلّى الله عليه و آله به على عليه السّلام فرمود: مى دانى درباره چه كسى نازل شده است؟ عرض كرد: خدا و رسول او بهتر مى دانند. پيامبر فرمود: درباره كسى كه مرا تصديق كند و به من ايمان آورد و تو و عترت تو را دوست بدارد و كار را به تو و امامان پس از تو واگذارد و تسليم فرمان شما باشد
11 ـ انس بن مالك: رسول خدا صلّى الله عليه و آله آيه « كسانى كه ايمان آورده اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى گيرد، هان، با ياد خداست كه دلها آرام مى گيرد» را تلاوت كرد و فرمود: اى پسر اُمّ سليم، آيا مى دانى اينها چه كسانى هستند؟ عرض كردم: چه كسانى هستند اى رسول خدا؟ فرمود: ما اهل بيت و شيعيان ما. رك : ص 673 / ح 1060 6 / 4 حكمت[/
10 ـ امام صادق عليه السّلام ـ درباره آيه « كسانى كه ايمان آورده اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى گيرد؛ هان با ياد خداست كه دلها آرام مى گيرد» ـ فرمود: رسول خدا صلّى الله عليه و آله به على عليه السّلام فرمود: مى دانى درباره چه كسى نازل شده است؟ عرض كرد: خدا و رسول او بهتر مى دانند. پيامبر فرمود: درباره كسى كه مرا تصديق كند و به من ايمان آورد و تو و عترت تو را دوست بدارد و كار را به تو و امامان پس از تو واگذارد و تسليم فرمان شما باشد
11 ـ انس بن مالك: رسول خدا صلّى الله عليه و آله آيه « كسانى كه ايمان آورده اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى گيرد، هان، با ياد خداست كه دلها آرام مى گيرد» را تلاوت كرد و فرمود: اى پسر اُمّ سليم، آيا مى دانى اينها چه كسانى هستند؟ عرض كردم: چه كسانى هستند اى رسول خدا؟ فرمود: ما اهل بيت و شيعيان ما. رك : ص 673 / ح 1060 6 / 4 حكمت[/
12 ـ امام صادق عليه السّلام : هر كه ما اهل بيت را دوست بدارد و دوستى ما را در قلبش تحقق بخشد، چشمه هاى حكمت بر زبانش جارى گردد و ايمان در دلش نو شود. 6 / 5 كامل شدن دين
,
]
13 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : دوست داشتن اهل بيت من و فرزندانم، كمال دين است. f]
14 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : برترى خاندان و اهل بيت و ذريّه من، مانند برترى آب بر چيزهاى ديگر است. با آب است كه همه چيز باقى و زنده مى ماند، چنانكه خداى تبارك و تعالى فرموده: «و هر چيز زنده اى را از آب پديد آورديم. آيا ايمان نمى آورند؟». با محبّت اهل بيت و خاندان و ذريّه من است كه دين كامل مى شود. 6 / 6 خوشحالى هنگام مرگ
15 ـ عبدالله بن وليد: در زمان مروان به خدمت ابوعبدالله (حضرت صادق عليه السّلام ) رسيديم. پرسيد: شما كيستيد؟ عرض كرديم: از مردم كوفه هستيم. فرمود: مردم هيچ شهرى، به اندازه كوفه دوستدار ما نيستند، به ويژه اين گروه. خداوندـ عزوجل ـ شما را به موضوعى رهنمون شد كه ديگر مردم آن را نمى دانند، شما ما را دوست داريد و مردم دشمنمان مى دارند، شما از ما پيروى مى كنيد و مردم از ما سرپيچى مى كنند، شما ما را قبول داريد و مردم ما را قبول ندارند. خداوند، زندگى و مرگ شما را چون زندگى و مرگ ما قرار دهد. گواهى مى دهم كه پدرم مى فرمود: هريك از شما زمانى كه نفسش به اينجا رسد ـ و با دست خود به گلويش اشاره فرمود ـ چيزى را مشاهده خواهد كرد كه خداوند به واسطه آن، چشمش را روشن كند و شاد و خوشحال شود. خداى ـ عزوجل ـ در كتاب خود فرموده است: «و قطعاً پيش از تو نيز رسولانى فرستاديم و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم». ما فرزندان رسول خدا صلّى الله عليه و آله هستيم. 6 / 7 شفاعت اهل بيت عليهم السّلام
16 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : شفاعت من از امتم شامل كسانى مى شود كه اهل بيت مرا دوست داشته باشند و آنان شيعيان من هستند
17 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : به دوستى ما اهل بيت چنگ زنيد؛ زيرا هر كس در روز قيامت خدا را ديدار كند در حالى كه ما را دوست داشته باشد، با شفاعت ما به بهشت رود.
]
18 ـ امام على عليه السّلام : با كارهايى كه مى كنيد ما را مانع از آن نشويد كه در روز قيامت برايتان خواهش و شفاعت كنيم... ما حقّ شفاعت داريم و دوستداران ما نيز حقّ شفاعت دارند. پس براى ديدار ما در كنار حوض كوثر با يكديگر رقابت كنيد؛ زيرا ما دشمنان خود را از حوض دور مى كنيم و دوستان و علاقه مندان خود را از آن آب مى دهيم. 6 / 8 روشنايى در روز قيامت
پ
19 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : پرنورترين شما در روز قيامت كسى است كه آل محمّدصلّى الله عليه و آله را بيشتر دوست بدارد
20 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هان، به خدا قسم، هيچ بنده اى اهل بيت مرا دوست ندارد، مگر اينكه خداوند ـ عزوجل ـ به او نورى عطا فرمايد تا اينكه در كنار حوض بر من در آيد و هيچ بنده اى اهل بيت مرا دشمن ندارد، مگر اينكه در روز قيامت، خداوند از او محجوب شود. 6 / 9 امان روز قيامت
21 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه ما اهل بيت را دوست بدارد، خداوند متعال روز قيامت، او را در امن و امان محشور فرمايد
. 22 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : بدانيد كه هركس آل محمّد را دوست داشته باشد، از حساب و ميزان و صراط در امان خواهد بود
23 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : دوست داشتن من و دوست داشتن اهل بيت من، در هفت جاى بسيار وحشتناك سود مى بخشد: هنگام مردن، در قبر، روز محشر، هنگام دادن نامه اعمال ، هنگام حساب، نزد ميزان و در عبور از صراط[/
. 24 ـ امام صادق عليه السّلام : دوست داشتن ما اهل بيت، در هفت جا مفيد واقع مى شود: در پيشگاه خدا، هنگام مردن، در قبر، روز محشر، در كنار حوض كوثر، نزد ميزان و در عبور از صراط. 6 / 10 استوارى بر صراط
25 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : استوارترين شما بر صراط، كسى است كه علاقه اش نسبت به من و اهل بيتم بيشتر باشد
26 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : پابرجاترين شما بر صراط، كسى است كه محبتش به اهل بيت من بيشتر باشد.[/
]
27 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هيچ كس نيست كه ما اهل بيت را دوست داشته باشد مگر اينكه هرگاه يك گامش بلغزد، گام ديگرش او را استوار گرداند، تا اينكه خداوند در روز قيامت نجاتش بخشد
28 ـ امام صادق عليه السّلام : هيچ يك از دوستان ما را نخواهى يافت كه هر دو پايش بلغزد، بلكه هرگاه يك پايش بلغزد، به پاى ديگر خود تكيه كند تا اينكه پاى لغزيده اش به حال اوّل برگردد. 6 / 11 رهايى از آتش دوزخ
29 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله ـ در بيان فضيلت و مقام فاطمه عليها السّلام در روز قيامت ـ : خداوندـ عزوجل ـ به او وحى مى فرمايد كه: اى فاطمه! از من بخواه تا به تو عطا كنم و از من تمنّا كن تا راضيت گردانم. پس، فاطمه گويد: خداى من، تو خود آرزويى و فوق آرزو هستى، از تو مى خواهم كه دوستدار من و دوستدار عترتم را به آتش، عذاب نكنى. خداوند به او وحى مى فرمايد كه: اى فاطمه! به عزت و جلال و عظمت مقامم سوگند كه من دو هزار سال پيش از آنكه آسمانها و زمين را بيافرينم، به خود سوگند خورده ام كه دوستداران تو و دوستداران عترتت را به آتش، عذاب نكنم
]
30 ـ بلال بن حمامه: روزى رسول خدا صلّى الله عليه و آله خندان وشادان به سوى ما آمد، عبدالرحمان بن عوف عرض كرد: اى رسول خدا! براى چه مى خنديد؟ فرمود: بشارتى ازجانب پروردگارم به من رسيد، هنگامى كه خدا خواست فاطمه را به همسرى على در آورد به فرشته اى دستور داد درخت طوبى را تكان دهد و او آن را تكان داد واوراق مكتوبى پراكنده شدند. خداوند فرشتگانى را ايجاد كرد كه آنها را جمع كردند. پس چون قيامت شود آن فرشتگان در ميان خلايق بگردند و هريك از دوستداران مخلص ما اهل بيت را ببينند، يكى از آن نوشته ها را به او دهند كه در آن نوشته شده است: اين امان نامه اى از آتش است، از جانب برادرم و پسر عمويم و دخترم، براى رهايى مردان و زنانى از امّتم از آتش دوزخ
31 ـ امام صادق عليه السّلام : به خدا سوگند، هر بنده اى كه خدا و رسولش را دوست داشته و ولايت ائمّه عليهم السّلام را پذيرفته باشد و از دنيا برود، آتش دوزخ به او نمى رسد. 6 / 12 محشور شدن با اهل بيت عليهم السّلام
32 ـ امام على عليه السّلام : رسول خدا صلّى الله عليه و آله دست حسن و حسين را گرفت و فرمود: هر كه مرا و اين دو و پدر و مادر اين دو را دوست داشته باشد، روز قيامت در كنارم هم درجه من خواهد بود.
33 ـ امام على عليه السّلام : از قول پيامبرصلّى الله عليه و آله فرمود: من و فاطمه و حسن و حسين و دوستداران ما در روز قيامت، گرد هم مى آييم و مى خوريم و مى آشاميم، تا زمانى كه حساب رسى بندگان تمام شود. اين خبر به گوش يكى از مردم رسيد و درباره آن سؤال كرد و من خبر را براى او گفتم. او گفت: پس عرضه اعمال و حساب رسى چه مى شود؟ من به او گفتم: اين امر براى صاحب ياسين[1] چگونه بود، حال آنكه در دم به بهشت مى رفت؟
34 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : اهل بيت من و كسانى از امّت من كه آنان را دوست دارند مانند اين دو ـ يعنى دو انگشت اشاره كه در پهلوى هم قرار گرفته باشند ـ در كنار حوض كوثر بر من وارد مى شوند.
35 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه من و اهل بيتم را دوست داشته باشد، ما و او مانند اين دو ـ حضرت انگشت اشاره و ميانه خود را نشان داد ـ خواهيم بود.[/
]
36 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه ما اهل بيت را به خاطر خدا دوست داشته باشد، با ما محشور شود و او را با خود به بهشت بريم[/
. 37 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه ما را دوست بدارد، روز قيامت با ما خواهد بود. انسان حتى اگر سنگى را دوست بدارد، خداوند او را با همان سنگ محشور مى كند.
]
38 ـ ابوذر: عرض كردم: اى پيامبر خدا، من مردى را دوست دارم، امّا در اعمالشان به پاى آنها نمى رسم. حضرت فرمود: اى ابوذر، آدمى با كسى محشور مى شود كه دوستش مى دارد و نتيجه عمل خود را مى بيند. عرض كردم: من خدا و رسول خدا و اهل بيت پيامبرش را دوست دارم. فرمود: پس تو با همان كسى محشور مى شوى كه دوست دارى
]
39 ـ امام حسين عليه السّلام : هر كه ما را به خاطر دنيا دوست بدارد، [بايد بداند كه دنيادار را خوب وبد دوست دارند و هركس ما را براى خدا دوست بدارد، ما و او در روز قيامت مانند اين دو خواهيم بود ـ وانگشت اشاره وميانه خود را نشان داد ـ
40 ـ امام حسين عليه السّلام : هر كه ما را به خاطر خدا دوست بدارد، من و او اين چنين ـ حضرت دو انگشت خود را به هم چسباند ـ بر پيامبرمان صلّى الله عليه و آله وارد خواهيم شد و هر كه ما را به خاطر دنيا دوست بدارد (بداند كه) دنيا، نيكوكار و بدكار را در بر مى گيرد
]
41 ـ امام حسين عليه السّلام : هر كه ما را دوست بدارد و اين محبّت او جز به خاطر خدا نباشد [در روز قيامت] ما و او مانند اين دو ـ حضرت دو انگشت اشاره اش را به موازات هم قرار داد ـ وارد مى شويم و هر كه ما را دوست بدارد و اين محبّت او جز براى دنيا نباشد [بايد بداند كه] هرگاه برپا كننده عدالت قيام كند، عدالت و دادگرى او شامل نيكوكار و بدكار خواهد شد.
42 ـ امام سجادعليه السّلام : سخن كوتاه : هركس ما را دوست بدارد، امّا نه به خاطر آنكه از قِبَل ما به دنيايى برسد و دشمن ما را دشمن بدارد، ليكن نه به سبب كينه اى كه ميان آن دو است، روز قيامت به همراه محمّدصلّى الله عليه و آله و ابراهيم و على عليهما السّلام به پيشگاه خدا در آيدi
43 ـ بُريد بن معاويه عجلى: در خدمت حضرت باقرعليه السّلام بودم كه مردى بر او وارد شد كه با پاى پياده از خراسان آمده بود. او دو پاى خود را كه پوست انداخته بودند، نشان داد و عرض كرد: به خدا قسم كه مرا چيزى جز محبّت شما اهل بيت از خراسان به اينجا نكشاند. حضرت باقرعليه السّلام فرمود: به خدا قسم، اگر حتى سنگى ما را دوست داشته باشد، خداوند او را با ما محشور مى كند. مگر دين چيزى جز محبّت است
]
44 ـ امام صادق عليه السّلام : هركس ما را دوست بدارد، نه به خاطر قرابتى كه ميان ما و اوست و يا به خاطر خوبى و احسانى كه به او كرده ايم، بلكه فقط به خاطر خدا و رسول او ما را دوست بدارد، در روز قيامت با ما مانند اين دو ـ حضرت دو انگشت اشاره خود را به هم نزديك كرد ـ وارد خواهد شد.
45 ـ يوسف بن ثابت بن ابى سعيدة: آنان هنگامى كه بر حضرت صادق عليه السّلام وارد شدند عرض كردند: ما شما را فقط به خاطر خويشاوندى با رسول خدا صلّى الله عليه و آله و به خاطر حقى كه خداوندـ عزوجل ـ برايتان واجب فرموده است، دوست مى داريم. ما شما را براى اين دوست نمى داريم كه از قِبَلتان به دنيايى برسيم، بلكه فقط به خاطر خدا و قيامت و براى اينكه هريك از ما دينش را درست كرده باشد، دوست داريم. حضرت فرمود: راست مى گوييد، راست مى گوييد. سپس فرمود: هركه ما را دوست داشته باشد در روز قيامت اين چنين ـ دو انگشت اشاره اش را در كنار هم گذاشت ـ با ما خواهد بود
46 ـ حكم بن عتيبة: من در خدمت حضرت باقرعليه السّلام بودم و اتاق از جمعيت پر بود. ناگاه پيرمردى تكيه زنان بر عصاى خود آمد و جلو در اتاق ايستاد و گفت: السلام عليك يابن رسول الله و رحمة الله و بركاته و ساكت شد. حضرت باقرعليه السّلام جواب داد: وعليك السلام و رحمة الله و بركاته . پيرمرد سپس رو به جمعيت داخل اتاق كرد و گفت: السلام عليكم و خاموش شد. تا اينكه آن جمعيت همگى جواب سلام او را دادند. او آن گاه رو به حضرت باقرعليه السّلام كرد و گفت: يابن رسول الله، خدا مرا فدايت كند، مرا نزديك خود بنشان؛ زيرا كه به خدا سوگند، من، شما و دوستداران شما را دوست دارم. به خدا قسم، من، شما و دوستداران شما را براى طمع در دنيا دوست ندارم. به خدا قسم من از دشمن شما نفرت دارم و از او بيزارم. به خدا قسم، نفرت و بيزارى من از او به خاطر اين نيست كه ميان من و او كينه و عداوتى باشد. به خدا قسم من آنچه را شما حلال شماريد، حلال مى شمارم و آنچه را شما حرام دانيد، حرام مى دانم و منتظر امر (حكومت) شما هستم. فدايت شوم، آيا با چنين وضعى براى من اميد (رستگارى و نجات) دارى؟ حضرت باقرعليه السّلام فرمود: جلوتر بيا، جلوتر بيا. تا اينكه حضرت، او راپهلوى خود نشاند، سپس فرمود: اى شيخ، مردى نزد پدرم على بن الحسين عليه السّلام آمد و از او همين سؤالى را كرد كه تو از من پرسيدى و پدرم به او فرمود: تو اگر از دنيا بروى بر رسول خدا صلّى الله عليه و آله و بر على و حسن و حسين و على بن الحسين وارد خواهى شد و قلبت شاد و دلت خنك و ديدگانت روشن خواهد شد و آن گاه كه نفست به اينجا ـ حضرت با دست خود به گلويش اشاره فرمود ـ رسد، كرام الكاتبين با شور و شادى به استقبالت خواهند آمد و اگر زنده بمانى، شاهد چيزى خواهى بود [قيام قائم و حكومت اهل بيت] كه خداوند با آن، ديدگانت را روشن گرداند و با ما در عالى ترين مراتب خواهى بود. پيرمرد گفت: چه فرمودى اى ابوجعفر؟ حضرت سخن خود را برايش تكرار كرد. پيرمرد گفت: الله اكبر، اى ابو جعفر، اگر از دنيا بروم بر رسول خدا صلّى الله عليه و آله و بر على و حسن و حسين و على بن الحسين عليه السّلام وارد خواهم شد و ديدگانم روشن و قلبم شاد و دلم خنك خواهد گشت و آن گاه كه نفسم به اينجا رسد، كرام الكاتبين با شور و شادى به استقبالم خواهند آمد و اگر زنده بمانم شاهد چيزى خواهم بود كه خداوند به سبب آن چشم مرا روشن گرداند و با شما در عاليترين مراتب باشم؟! پيرمرد سپس با آواى بلند گريست و هق هق كنان اشك ريخت تا جايى كه به زمين چسبيد. حاضران در خانه نيز، با ديدن حال پيرمرد، بلند بلند گريستند و هق هق كنان اشك ريختند. حضرت باقرعليه السّلام پيش آمد و با انگشت خود اشكهاى او را از پلكهايش پاك مى كرد و به زمين مى ريخت. پيرمرد سپس سرش را بلند كرد و به حضرت باقرعليه السّلام عرض كرد: يابن رسول الله، فدايت شوم، دستت را به من بده. حضرت دست خود را به او داد. پيرمرد آن را بوسيد و بر ديده و گونه خود نهاد؛ سپس پيراهن خود را از روى شكم و سينه اش كنار زد و دست حضرت را بر شكم و سينه خود نهاد و آن گاه برخاست و خداحافظى كرد و رفت. حضرت باقرعليه السّلام به پشت سر او نگاه مى كرد. سپس رو به جمعيت كرد و فرمود: هركه دوست دارد مردى از اهل بهشت را ببيند به اين مرد بنگرد. حكم بن عيينه گويد: من در عمرم مجلس عزايى مانند آن مجلس نديدم. 6 / 13 بهشت
]
47 ـ حديفة: ديدم رسول خدا صلّى الله عليه و آله دست حسين بن على را گرفت و فرمود: اى مردم! جد حسين نزد خداوند، گرامى تر از جد يوسف بن يعقوب است. حسين، اهل بهشت است و پدر او، اهل بهشت است و مادرش، اهل بهشت است و برادرش، اهل بهشت است و دوستدار آنان، اهل بهشت است و دوستدار دوستدار آنان، نيز اهل بهشت است
48 ـ امام صادق عليه السّلام : رسول خدا صلّى الله عليه و آله در سفرى از مركب خود پياده شد و پنج سجده به جاى آورد. چون بر مركب نشست، يكى از اصحابش عرض كرد: اى رسول خدا، ما كارى از شما ديديم كه قبلاً نكرده بوديد! حضرت فرمود: آرى، جبرئيل عليه السّلام نزد من آمد و بشارتم داد كه على، اهل بهشت است و من به شكرانه آن در پيشگاه خداى متعال سجده كردم. چون سر برداشتم گفت: فاطمه هم اهل بهشت است و من به شكرانه آن نيز خداى متعال را سجده كردم. چون سربرداشتم گفت: حسن و حسين، سَرور جوانان بهشتى اند و من باز به شكرانه آن خداى متعال را سجده كردم، چون سربرداشتم گفت: دوستدار آنان نيز اهل بهشت است و من براى خداى متعال، سجده شكر به جاى آوردم. چون سربرداشتم گفت: و هركس دوستدار ايشان را دوست بدارد، او نيز اهل بهشت است و من باز به شكرانه آن، در پيشگاه خداى متعال سجده كردم.
]
49 ـ جابربن عبدالله انصارى: ما در مسجد رسول خدا، در مدينه، نزد آن حضرت بوديم كه يكى از صحابه، سخن از بهشت به ميان آورد. رسول خدا صلّى الله عليه و آله فرمود: خداوند بيرقى از نور دارد كه دسته اش از زبرجد است. خداوند متعال دو هزار سال پيش از آنكه آسمان را بيافريند، اين بيرق را آفريد و بر آن نوشته شده است: معبودى جز الله نيست، محمّد فرستاده خداست و آل محمّد بهترين مردمند و تو اى على، گرامى ترين خلق هستى. در اين هنگام على عليه السّلام گفت: سپاس و ستايش خداى را كه ما را بدين رهنمون شد. و به واسطه تو ما را كرامت و شرافت بخشيد. رسول خدا صلّى الله عليه و آله فرمود: اى على، آيا نمى دانى كه هركس ما را دوست بدارد و دوستى ما را به دل گيرد، خداوند متعال او را با ما سكونت مى دهد. و اين آيه را تلاوت فرمود: «در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانا
50 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : اى على، هركس فرزندان تو را دوست بدارد، تو را دوست داشته است وهركس تو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هركس مرا دوست بدارد، خدا را دوست داشته است و هركس خدا را دوست بدارد، خداوند او را به بهشت برد. و هركس فرزندان تو را دشمن بدارد، تو را دشمن داشته است و هركس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است وهركس مرا دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است و هركس خدا را دشمن بدارد، بر خداوند سزاوار است كه او را به دوزخ برد.
51 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس ما را در دل دوست بدارد و با دست و زبانش ياريمان رساند، من و او در عليّين خواهيم بود وهركس ما را در دل دوست بدارد وبا زبانش ياريمان رساند، امّا با دست خود ما را يارى نرساند در درجه پايين تر آن خواهدبود وهركس ما را در دل دوست بدارد،دست و زبانش را از ما دريغ كند، در درجه فروتر قرار خواهد گرفت
]
52 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : بهشت، سه درجه دارد و دوزخ سه دَرَك [درجه نزولى يا طبقه زيرين]، بالاترين درجه بهشت براى كسى است كه در دل ما را دوست بدارد و با زبان و دستش ياريمان كند؛ در درجه دوم كسى جاى مى گيرد كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند و در درجه سوم كسى قرار مى گيرد كه در دل ما را دوست بدارد
]
. 53 ـ امام على عليه السّلام : هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند و در كنار ما عملاً با دشمنانمان بجنگد، در بهشت با ما همدرجه خواهد بود و هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند، ولى در كنار ما با دشمنانمان نجنگد، دو درجه پايين تر از آن قرار خواهد گرفت و هر كه در دل ما را دوست بدارد، امّا با زبان و دست خود ياريمان نرساند، او نيز در بهشت خواهد بود. [/
54 ـ روايت مى شود كه امام سجّادعليه السّلام بيمار شد. جماعتى از اصحاب رسول خدا صلّى الله عليه و آله به عيادت آن حضرت آمدند و عرض كردند: فدايت شويم، يابن رسول الله، حالتان چگونه است؟ فرمود: بحمدالله خوبم. شما در چه حاليد؟ عرض كردند: به خدا قسم يابن رسول الله كه همگى دوستدار و علاقه مند شما هستيم. حضرت فرمود: هر كه ما را به خاطر خدا دوست بدارد، خداوند در روز قيامت كه سايه اى جز سايه او نيست، وى را در سايه اى پايدار جاى دهد و هركس ما را به خاطر پاداش ما دوست بدارد، خداوند از جانب ما به او بهشت را پاداش خواهد داد و هركس ما را به خاطر مقصودى دنيايى دوست بدارد، خداوند روزى او را از جايى كه گمانش را نمى برد، برساند.
]
55 ـ يونس: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: علاقه مندى من به شما و شناختى كه خداوند درباره حقّ شما به من داده، مرا خوشتر از ملك سراسر دنياست، پس آثار خشم را در چهره امام مشاهده كردم. حضرت سپس فرمود: اى يونس، مقايسه اى نادرست كردى. دنيا و آنچه در آن است چيست؟ آيا آن چيزى جز سير شدن شكمى و پوشاندن عورتى است؟ در حالى كه تو با دوستدارى ما، به زندگى جاويد دست مى يابى. 6 / 14 خير دنيا و آخرت[
]
13 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : دوست داشتن اهل بيت من و فرزندانم، كمال دين است. f]
14 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : برترى خاندان و اهل بيت و ذريّه من، مانند برترى آب بر چيزهاى ديگر است. با آب است كه همه چيز باقى و زنده مى ماند، چنانكه خداى تبارك و تعالى فرموده: «و هر چيز زنده اى را از آب پديد آورديم. آيا ايمان نمى آورند؟». با محبّت اهل بيت و خاندان و ذريّه من است كه دين كامل مى شود. 6 / 6 خوشحالى هنگام مرگ
15 ـ عبدالله بن وليد: در زمان مروان به خدمت ابوعبدالله (حضرت صادق عليه السّلام ) رسيديم. پرسيد: شما كيستيد؟ عرض كرديم: از مردم كوفه هستيم. فرمود: مردم هيچ شهرى، به اندازه كوفه دوستدار ما نيستند، به ويژه اين گروه. خداوندـ عزوجل ـ شما را به موضوعى رهنمون شد كه ديگر مردم آن را نمى دانند، شما ما را دوست داريد و مردم دشمنمان مى دارند، شما از ما پيروى مى كنيد و مردم از ما سرپيچى مى كنند، شما ما را قبول داريد و مردم ما را قبول ندارند. خداوند، زندگى و مرگ شما را چون زندگى و مرگ ما قرار دهد. گواهى مى دهم كه پدرم مى فرمود: هريك از شما زمانى كه نفسش به اينجا رسد ـ و با دست خود به گلويش اشاره فرمود ـ چيزى را مشاهده خواهد كرد كه خداوند به واسطه آن، چشمش را روشن كند و شاد و خوشحال شود. خداى ـ عزوجل ـ در كتاب خود فرموده است: «و قطعاً پيش از تو نيز رسولانى فرستاديم و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم». ما فرزندان رسول خدا صلّى الله عليه و آله هستيم. 6 / 7 شفاعت اهل بيت عليهم السّلام
16 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : شفاعت من از امتم شامل كسانى مى شود كه اهل بيت مرا دوست داشته باشند و آنان شيعيان من هستند
17 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : به دوستى ما اهل بيت چنگ زنيد؛ زيرا هر كس در روز قيامت خدا را ديدار كند در حالى كه ما را دوست داشته باشد، با شفاعت ما به بهشت رود.
]
18 ـ امام على عليه السّلام : با كارهايى كه مى كنيد ما را مانع از آن نشويد كه در روز قيامت برايتان خواهش و شفاعت كنيم... ما حقّ شفاعت داريم و دوستداران ما نيز حقّ شفاعت دارند. پس براى ديدار ما در كنار حوض كوثر با يكديگر رقابت كنيد؛ زيرا ما دشمنان خود را از حوض دور مى كنيم و دوستان و علاقه مندان خود را از آن آب مى دهيم. 6 / 8 روشنايى در روز قيامت
پ
19 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : پرنورترين شما در روز قيامت كسى است كه آل محمّدصلّى الله عليه و آله را بيشتر دوست بدارد
20 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هان، به خدا قسم، هيچ بنده اى اهل بيت مرا دوست ندارد، مگر اينكه خداوند ـ عزوجل ـ به او نورى عطا فرمايد تا اينكه در كنار حوض بر من در آيد و هيچ بنده اى اهل بيت مرا دشمن ندارد، مگر اينكه در روز قيامت، خداوند از او محجوب شود. 6 / 9 امان روز قيامت
21 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه ما اهل بيت را دوست بدارد، خداوند متعال روز قيامت، او را در امن و امان محشور فرمايد
. 22 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : بدانيد كه هركس آل محمّد را دوست داشته باشد، از حساب و ميزان و صراط در امان خواهد بود
23 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : دوست داشتن من و دوست داشتن اهل بيت من، در هفت جاى بسيار وحشتناك سود مى بخشد: هنگام مردن، در قبر، روز محشر، هنگام دادن نامه اعمال ، هنگام حساب، نزد ميزان و در عبور از صراط[/
. 24 ـ امام صادق عليه السّلام : دوست داشتن ما اهل بيت، در هفت جا مفيد واقع مى شود: در پيشگاه خدا، هنگام مردن، در قبر، روز محشر، در كنار حوض كوثر، نزد ميزان و در عبور از صراط. 6 / 10 استوارى بر صراط
25 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : استوارترين شما بر صراط، كسى است كه علاقه اش نسبت به من و اهل بيتم بيشتر باشد
26 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : پابرجاترين شما بر صراط، كسى است كه محبتش به اهل بيت من بيشتر باشد.[/
]
27 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هيچ كس نيست كه ما اهل بيت را دوست داشته باشد مگر اينكه هرگاه يك گامش بلغزد، گام ديگرش او را استوار گرداند، تا اينكه خداوند در روز قيامت نجاتش بخشد
28 ـ امام صادق عليه السّلام : هيچ يك از دوستان ما را نخواهى يافت كه هر دو پايش بلغزد، بلكه هرگاه يك پايش بلغزد، به پاى ديگر خود تكيه كند تا اينكه پاى لغزيده اش به حال اوّل برگردد. 6 / 11 رهايى از آتش دوزخ
29 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله ـ در بيان فضيلت و مقام فاطمه عليها السّلام در روز قيامت ـ : خداوندـ عزوجل ـ به او وحى مى فرمايد كه: اى فاطمه! از من بخواه تا به تو عطا كنم و از من تمنّا كن تا راضيت گردانم. پس، فاطمه گويد: خداى من، تو خود آرزويى و فوق آرزو هستى، از تو مى خواهم كه دوستدار من و دوستدار عترتم را به آتش، عذاب نكنى. خداوند به او وحى مى فرمايد كه: اى فاطمه! به عزت و جلال و عظمت مقامم سوگند كه من دو هزار سال پيش از آنكه آسمانها و زمين را بيافرينم، به خود سوگند خورده ام كه دوستداران تو و دوستداران عترتت را به آتش، عذاب نكنم
]
30 ـ بلال بن حمامه: روزى رسول خدا صلّى الله عليه و آله خندان وشادان به سوى ما آمد، عبدالرحمان بن عوف عرض كرد: اى رسول خدا! براى چه مى خنديد؟ فرمود: بشارتى ازجانب پروردگارم به من رسيد، هنگامى كه خدا خواست فاطمه را به همسرى على در آورد به فرشته اى دستور داد درخت طوبى را تكان دهد و او آن را تكان داد واوراق مكتوبى پراكنده شدند. خداوند فرشتگانى را ايجاد كرد كه آنها را جمع كردند. پس چون قيامت شود آن فرشتگان در ميان خلايق بگردند و هريك از دوستداران مخلص ما اهل بيت را ببينند، يكى از آن نوشته ها را به او دهند كه در آن نوشته شده است: اين امان نامه اى از آتش است، از جانب برادرم و پسر عمويم و دخترم، براى رهايى مردان و زنانى از امّتم از آتش دوزخ
31 ـ امام صادق عليه السّلام : به خدا سوگند، هر بنده اى كه خدا و رسولش را دوست داشته و ولايت ائمّه عليهم السّلام را پذيرفته باشد و از دنيا برود، آتش دوزخ به او نمى رسد. 6 / 12 محشور شدن با اهل بيت عليهم السّلام
32 ـ امام على عليه السّلام : رسول خدا صلّى الله عليه و آله دست حسن و حسين را گرفت و فرمود: هر كه مرا و اين دو و پدر و مادر اين دو را دوست داشته باشد، روز قيامت در كنارم هم درجه من خواهد بود.
33 ـ امام على عليه السّلام : از قول پيامبرصلّى الله عليه و آله فرمود: من و فاطمه و حسن و حسين و دوستداران ما در روز قيامت، گرد هم مى آييم و مى خوريم و مى آشاميم، تا زمانى كه حساب رسى بندگان تمام شود. اين خبر به گوش يكى از مردم رسيد و درباره آن سؤال كرد و من خبر را براى او گفتم. او گفت: پس عرضه اعمال و حساب رسى چه مى شود؟ من به او گفتم: اين امر براى صاحب ياسين[1] چگونه بود، حال آنكه در دم به بهشت مى رفت؟
34 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : اهل بيت من و كسانى از امّت من كه آنان را دوست دارند مانند اين دو ـ يعنى دو انگشت اشاره كه در پهلوى هم قرار گرفته باشند ـ در كنار حوض كوثر بر من وارد مى شوند.
35 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه من و اهل بيتم را دوست داشته باشد، ما و او مانند اين دو ـ حضرت انگشت اشاره و ميانه خود را نشان داد ـ خواهيم بود.[/
]
36 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه ما اهل بيت را به خاطر خدا دوست داشته باشد، با ما محشور شود و او را با خود به بهشت بريم[/
. 37 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه ما را دوست بدارد، روز قيامت با ما خواهد بود. انسان حتى اگر سنگى را دوست بدارد، خداوند او را با همان سنگ محشور مى كند.
]
38 ـ ابوذر: عرض كردم: اى پيامبر خدا، من مردى را دوست دارم، امّا در اعمالشان به پاى آنها نمى رسم. حضرت فرمود: اى ابوذر، آدمى با كسى محشور مى شود كه دوستش مى دارد و نتيجه عمل خود را مى بيند. عرض كردم: من خدا و رسول خدا و اهل بيت پيامبرش را دوست دارم. فرمود: پس تو با همان كسى محشور مى شوى كه دوست دارى
]
39 ـ امام حسين عليه السّلام : هر كه ما را به خاطر دنيا دوست بدارد، [بايد بداند كه دنيادار را خوب وبد دوست دارند و هركس ما را براى خدا دوست بدارد، ما و او در روز قيامت مانند اين دو خواهيم بود ـ وانگشت اشاره وميانه خود را نشان داد ـ
40 ـ امام حسين عليه السّلام : هر كه ما را به خاطر خدا دوست بدارد، من و او اين چنين ـ حضرت دو انگشت خود را به هم چسباند ـ بر پيامبرمان صلّى الله عليه و آله وارد خواهيم شد و هر كه ما را به خاطر دنيا دوست بدارد (بداند كه) دنيا، نيكوكار و بدكار را در بر مى گيرد
]
41 ـ امام حسين عليه السّلام : هر كه ما را دوست بدارد و اين محبّت او جز به خاطر خدا نباشد [در روز قيامت] ما و او مانند اين دو ـ حضرت دو انگشت اشاره اش را به موازات هم قرار داد ـ وارد مى شويم و هر كه ما را دوست بدارد و اين محبّت او جز براى دنيا نباشد [بايد بداند كه] هرگاه برپا كننده عدالت قيام كند، عدالت و دادگرى او شامل نيكوكار و بدكار خواهد شد.
42 ـ امام سجادعليه السّلام : سخن كوتاه : هركس ما را دوست بدارد، امّا نه به خاطر آنكه از قِبَل ما به دنيايى برسد و دشمن ما را دشمن بدارد، ليكن نه به سبب كينه اى كه ميان آن دو است، روز قيامت به همراه محمّدصلّى الله عليه و آله و ابراهيم و على عليهما السّلام به پيشگاه خدا در آيدi
43 ـ بُريد بن معاويه عجلى: در خدمت حضرت باقرعليه السّلام بودم كه مردى بر او وارد شد كه با پاى پياده از خراسان آمده بود. او دو پاى خود را كه پوست انداخته بودند، نشان داد و عرض كرد: به خدا قسم كه مرا چيزى جز محبّت شما اهل بيت از خراسان به اينجا نكشاند. حضرت باقرعليه السّلام فرمود: به خدا قسم، اگر حتى سنگى ما را دوست داشته باشد، خداوند او را با ما محشور مى كند. مگر دين چيزى جز محبّت است
]
44 ـ امام صادق عليه السّلام : هركس ما را دوست بدارد، نه به خاطر قرابتى كه ميان ما و اوست و يا به خاطر خوبى و احسانى كه به او كرده ايم، بلكه فقط به خاطر خدا و رسول او ما را دوست بدارد، در روز قيامت با ما مانند اين دو ـ حضرت دو انگشت اشاره خود را به هم نزديك كرد ـ وارد خواهد شد.
45 ـ يوسف بن ثابت بن ابى سعيدة: آنان هنگامى كه بر حضرت صادق عليه السّلام وارد شدند عرض كردند: ما شما را فقط به خاطر خويشاوندى با رسول خدا صلّى الله عليه و آله و به خاطر حقى كه خداوندـ عزوجل ـ برايتان واجب فرموده است، دوست مى داريم. ما شما را براى اين دوست نمى داريم كه از قِبَلتان به دنيايى برسيم، بلكه فقط به خاطر خدا و قيامت و براى اينكه هريك از ما دينش را درست كرده باشد، دوست داريم. حضرت فرمود: راست مى گوييد، راست مى گوييد. سپس فرمود: هركه ما را دوست داشته باشد در روز قيامت اين چنين ـ دو انگشت اشاره اش را در كنار هم گذاشت ـ با ما خواهد بود
46 ـ حكم بن عتيبة: من در خدمت حضرت باقرعليه السّلام بودم و اتاق از جمعيت پر بود. ناگاه پيرمردى تكيه زنان بر عصاى خود آمد و جلو در اتاق ايستاد و گفت: السلام عليك يابن رسول الله و رحمة الله و بركاته و ساكت شد. حضرت باقرعليه السّلام جواب داد: وعليك السلام و رحمة الله و بركاته . پيرمرد سپس رو به جمعيت داخل اتاق كرد و گفت: السلام عليكم و خاموش شد. تا اينكه آن جمعيت همگى جواب سلام او را دادند. او آن گاه رو به حضرت باقرعليه السّلام كرد و گفت: يابن رسول الله، خدا مرا فدايت كند، مرا نزديك خود بنشان؛ زيرا كه به خدا سوگند، من، شما و دوستداران شما را دوست دارم. به خدا قسم، من، شما و دوستداران شما را براى طمع در دنيا دوست ندارم. به خدا قسم من از دشمن شما نفرت دارم و از او بيزارم. به خدا قسم، نفرت و بيزارى من از او به خاطر اين نيست كه ميان من و او كينه و عداوتى باشد. به خدا قسم من آنچه را شما حلال شماريد، حلال مى شمارم و آنچه را شما حرام دانيد، حرام مى دانم و منتظر امر (حكومت) شما هستم. فدايت شوم، آيا با چنين وضعى براى من اميد (رستگارى و نجات) دارى؟ حضرت باقرعليه السّلام فرمود: جلوتر بيا، جلوتر بيا. تا اينكه حضرت، او راپهلوى خود نشاند، سپس فرمود: اى شيخ، مردى نزد پدرم على بن الحسين عليه السّلام آمد و از او همين سؤالى را كرد كه تو از من پرسيدى و پدرم به او فرمود: تو اگر از دنيا بروى بر رسول خدا صلّى الله عليه و آله و بر على و حسن و حسين و على بن الحسين وارد خواهى شد و قلبت شاد و دلت خنك و ديدگانت روشن خواهد شد و آن گاه كه نفست به اينجا ـ حضرت با دست خود به گلويش اشاره فرمود ـ رسد، كرام الكاتبين با شور و شادى به استقبالت خواهند آمد و اگر زنده بمانى، شاهد چيزى خواهى بود [قيام قائم و حكومت اهل بيت] كه خداوند با آن، ديدگانت را روشن گرداند و با ما در عالى ترين مراتب خواهى بود. پيرمرد گفت: چه فرمودى اى ابوجعفر؟ حضرت سخن خود را برايش تكرار كرد. پيرمرد گفت: الله اكبر، اى ابو جعفر، اگر از دنيا بروم بر رسول خدا صلّى الله عليه و آله و بر على و حسن و حسين و على بن الحسين عليه السّلام وارد خواهم شد و ديدگانم روشن و قلبم شاد و دلم خنك خواهد گشت و آن گاه كه نفسم به اينجا رسد، كرام الكاتبين با شور و شادى به استقبالم خواهند آمد و اگر زنده بمانم شاهد چيزى خواهم بود كه خداوند به سبب آن چشم مرا روشن گرداند و با شما در عاليترين مراتب باشم؟! پيرمرد سپس با آواى بلند گريست و هق هق كنان اشك ريخت تا جايى كه به زمين چسبيد. حاضران در خانه نيز، با ديدن حال پيرمرد، بلند بلند گريستند و هق هق كنان اشك ريختند. حضرت باقرعليه السّلام پيش آمد و با انگشت خود اشكهاى او را از پلكهايش پاك مى كرد و به زمين مى ريخت. پيرمرد سپس سرش را بلند كرد و به حضرت باقرعليه السّلام عرض كرد: يابن رسول الله، فدايت شوم، دستت را به من بده. حضرت دست خود را به او داد. پيرمرد آن را بوسيد و بر ديده و گونه خود نهاد؛ سپس پيراهن خود را از روى شكم و سينه اش كنار زد و دست حضرت را بر شكم و سينه خود نهاد و آن گاه برخاست و خداحافظى كرد و رفت. حضرت باقرعليه السّلام به پشت سر او نگاه مى كرد. سپس رو به جمعيت كرد و فرمود: هركه دوست دارد مردى از اهل بهشت را ببيند به اين مرد بنگرد. حكم بن عيينه گويد: من در عمرم مجلس عزايى مانند آن مجلس نديدم. 6 / 13 بهشت
]
47 ـ حديفة: ديدم رسول خدا صلّى الله عليه و آله دست حسين بن على را گرفت و فرمود: اى مردم! جد حسين نزد خداوند، گرامى تر از جد يوسف بن يعقوب است. حسين، اهل بهشت است و پدر او، اهل بهشت است و مادرش، اهل بهشت است و برادرش، اهل بهشت است و دوستدار آنان، اهل بهشت است و دوستدار دوستدار آنان، نيز اهل بهشت است
48 ـ امام صادق عليه السّلام : رسول خدا صلّى الله عليه و آله در سفرى از مركب خود پياده شد و پنج سجده به جاى آورد. چون بر مركب نشست، يكى از اصحابش عرض كرد: اى رسول خدا، ما كارى از شما ديديم كه قبلاً نكرده بوديد! حضرت فرمود: آرى، جبرئيل عليه السّلام نزد من آمد و بشارتم داد كه على، اهل بهشت است و من به شكرانه آن در پيشگاه خداى متعال سجده كردم. چون سر برداشتم گفت: فاطمه هم اهل بهشت است و من به شكرانه آن نيز خداى متعال را سجده كردم. چون سربرداشتم گفت: حسن و حسين، سَرور جوانان بهشتى اند و من باز به شكرانه آن خداى متعال را سجده كردم، چون سربرداشتم گفت: دوستدار آنان نيز اهل بهشت است و من براى خداى متعال، سجده شكر به جاى آوردم. چون سربرداشتم گفت: و هركس دوستدار ايشان را دوست بدارد، او نيز اهل بهشت است و من باز به شكرانه آن، در پيشگاه خداى متعال سجده كردم.
]
49 ـ جابربن عبدالله انصارى: ما در مسجد رسول خدا، در مدينه، نزد آن حضرت بوديم كه يكى از صحابه، سخن از بهشت به ميان آورد. رسول خدا صلّى الله عليه و آله فرمود: خداوند بيرقى از نور دارد كه دسته اش از زبرجد است. خداوند متعال دو هزار سال پيش از آنكه آسمان را بيافريند، اين بيرق را آفريد و بر آن نوشته شده است: معبودى جز الله نيست، محمّد فرستاده خداست و آل محمّد بهترين مردمند و تو اى على، گرامى ترين خلق هستى. در اين هنگام على عليه السّلام گفت: سپاس و ستايش خداى را كه ما را بدين رهنمون شد. و به واسطه تو ما را كرامت و شرافت بخشيد. رسول خدا صلّى الله عليه و آله فرمود: اى على، آيا نمى دانى كه هركس ما را دوست بدارد و دوستى ما را به دل گيرد، خداوند متعال او را با ما سكونت مى دهد. و اين آيه را تلاوت فرمود: «در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانا
50 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : اى على، هركس فرزندان تو را دوست بدارد، تو را دوست داشته است وهركس تو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هركس مرا دوست بدارد، خدا را دوست داشته است و هركس خدا را دوست بدارد، خداوند او را به بهشت برد. و هركس فرزندان تو را دشمن بدارد، تو را دشمن داشته است و هركس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است وهركس مرا دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است و هركس خدا را دشمن بدارد، بر خداوند سزاوار است كه او را به دوزخ برد.
51 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس ما را در دل دوست بدارد و با دست و زبانش ياريمان رساند، من و او در عليّين خواهيم بود وهركس ما را در دل دوست بدارد وبا زبانش ياريمان رساند، امّا با دست خود ما را يارى نرساند در درجه پايين تر آن خواهدبود وهركس ما را در دل دوست بدارد،دست و زبانش را از ما دريغ كند، در درجه فروتر قرار خواهد گرفت
]
52 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : بهشت، سه درجه دارد و دوزخ سه دَرَك [درجه نزولى يا طبقه زيرين]، بالاترين درجه بهشت براى كسى است كه در دل ما را دوست بدارد و با زبان و دستش ياريمان كند؛ در درجه دوم كسى جاى مى گيرد كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند و در درجه سوم كسى قرار مى گيرد كه در دل ما را دوست بدارد
]
. 53 ـ امام على عليه السّلام : هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند و در كنار ما عملاً با دشمنانمان بجنگد، در بهشت با ما همدرجه خواهد بود و هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند، ولى در كنار ما با دشمنانمان نجنگد، دو درجه پايين تر از آن قرار خواهد گرفت و هر كه در دل ما را دوست بدارد، امّا با زبان و دست خود ياريمان نرساند، او نيز در بهشت خواهد بود. [/
54 ـ روايت مى شود كه امام سجّادعليه السّلام بيمار شد. جماعتى از اصحاب رسول خدا صلّى الله عليه و آله به عيادت آن حضرت آمدند و عرض كردند: فدايت شويم، يابن رسول الله، حالتان چگونه است؟ فرمود: بحمدالله خوبم. شما در چه حاليد؟ عرض كردند: به خدا قسم يابن رسول الله كه همگى دوستدار و علاقه مند شما هستيم. حضرت فرمود: هر كه ما را به خاطر خدا دوست بدارد، خداوند در روز قيامت كه سايه اى جز سايه او نيست، وى را در سايه اى پايدار جاى دهد و هركس ما را به خاطر پاداش ما دوست بدارد، خداوند از جانب ما به او بهشت را پاداش خواهد داد و هركس ما را به خاطر مقصودى دنيايى دوست بدارد، خداوند روزى او را از جايى كه گمانش را نمى برد، برساند.
]
55 ـ يونس: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: علاقه مندى من به شما و شناختى كه خداوند درباره حقّ شما به من داده، مرا خوشتر از ملك سراسر دنياست، پس آثار خشم را در چهره امام مشاهده كردم. حضرت سپس فرمود: اى يونس، مقايسه اى نادرست كردى. دنيا و آنچه در آن است چيست؟ آيا آن چيزى جز سير شدن شكمى و پوشاندن عورتى است؟ در حالى كه تو با دوستدارى ما، به زندگى جاويد دست مى يابى. 6 / 14 خير دنيا و آخرت[
[
56 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كه خواهان توكل كردن به خداست، اهل بيت مرا دوست بدارد و هركه خواهان رستن از عذاب قبر است، اهل بيت مرا دوست بدارد و هركه خواهان حكمت است، اهل بيت مرا دوست بدارد و هر كه مى خواهد بى حساب به بهشت رود، اهل بيت مرا دوست بدارد؛ زيرا به خدا سوگند، هيچ كس دوستدار آنان نشد مگر اينكه دنيا و آخرت را بُرد. رك : صفحه 675 / 1061 . اهل بيت (ع) در قرآن و حديث
تعليق