تويت
مسخ شدن مأمون ملعون ..
بسمه تعالى
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
مسخ شدن مأمون ملعون
در كتاب تحفه رضويه در واقعه پنجاه ويكم آن روايت كرده كه سيّد فاضل عالم و عامل محقق و موقّق سيّد ابوالفتح سيّد نصر اللّه بن سيّد حسين موسوى مدرّس كربلاى معلى در كتاب مسمى بروضات الدهرات از شيخ محمد باقر مكّى بن ملا محمد حسين مشافهة شنيدم ، كه او مى گفت :
يكى از فضلاى اماميه براى من نقل كرد، كه در قرن حادى العشر در كشتى نشسته بوديم ، كشتى ما شكست من در تخته پاره اى به جزيره اى افتادم ، در آن جزيره ميمونى را ديدم ، كه از چاهى كه در آنجا بود، آب مى كشيد و به حوضى كه در نزديك آن چاه بود مى ريخت ، بعد از زمانى ديدم كه فيلى آمد، و آن ميمون را تكه تكه كرد، تا آنكه ميمون را كشت و بدنش را ماليد، و نرم نمود، و آب آن حوض را خورد و رفت ، بعد از آن ديدم ، آن ميمون زنده گشت ، و به قرار سابق از آن چاه آب كشيد و به آن حوض ريخت ، تا پر كرد روز ديگر ديدم ، كه به همان نحو فيل آمد و ميمون را كشت ، و آب حوض را خورد، و رفت و باز ميمون زنده شد و شروع به آب كشيدن نمود، تا اينكه ميمون متوجه من شد، و به تكلم در آمده و گفت : آيا مرا مى شناسى ؟ گفتم : نه .
بعد از آن همان ميمون گفت : لعنت خدا بر دشمنان محمّد وآل محمّد صلى الله عليه و آله .
آيا ماءمون عباسى را مى شناسى ؟ گفتم : بلى ! گفت : من همان ماءمون عباسى مى باشم ، از وقتى كه مرده ام ، تا به حالا خداوند عالم مرا به اين عذاب معذّب ساخته است ، به سبب آن ظلمى كه به امام رضا عليه السلام كرده ام .
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
مسخ شدن مأمون ملعون
در كتاب تحفه رضويه در واقعه پنجاه ويكم آن روايت كرده كه سيّد فاضل عالم و عامل محقق و موقّق سيّد ابوالفتح سيّد نصر اللّه بن سيّد حسين موسوى مدرّس كربلاى معلى در كتاب مسمى بروضات الدهرات از شيخ محمد باقر مكّى بن ملا محمد حسين مشافهة شنيدم ، كه او مى گفت :
يكى از فضلاى اماميه براى من نقل كرد، كه در قرن حادى العشر در كشتى نشسته بوديم ، كشتى ما شكست من در تخته پاره اى به جزيره اى افتادم ، در آن جزيره ميمونى را ديدم ، كه از چاهى كه در آنجا بود، آب مى كشيد و به حوضى كه در نزديك آن چاه بود مى ريخت ، بعد از زمانى ديدم كه فيلى آمد، و آن ميمون را تكه تكه كرد، تا آنكه ميمون را كشت و بدنش را ماليد، و نرم نمود، و آب آن حوض را خورد و رفت ، بعد از آن ديدم ، آن ميمون زنده گشت ، و به قرار سابق از آن چاه آب كشيد و به آن حوض ريخت ، تا پر كرد روز ديگر ديدم ، كه به همان نحو فيل آمد و ميمون را كشت ، و آب حوض را خورد، و رفت و باز ميمون زنده شد و شروع به آب كشيدن نمود، تا اينكه ميمون متوجه من شد، و به تكلم در آمده و گفت : آيا مرا مى شناسى ؟ گفتم : نه .
بعد از آن همان ميمون گفت : لعنت خدا بر دشمنان محمّد وآل محمّد صلى الله عليه و آله .
آيا ماءمون عباسى را مى شناسى ؟ گفتم : بلى ! گفت : من همان ماءمون عباسى مى باشم ، از وقتى كه مرده ام ، تا به حالا خداوند عالم مرا به اين عذاب معذّب ساخته است ، به سبب آن ظلمى كه به امام رضا عليه السلام كرده ام .
تعليق