دوم رجب:

امام على بن محمد الهادى عليهما السلام، دهمين امام و پيشواى شيعيان درروز دوم رجب يا پنجم رجب از سال 212 يا 214 هجرى در روستايى به نام‏«بصريا» نزديك مدينه منوره به دنيا آمد. و طبق برخى روايات در روز سوم رجب يا25 جمادى الثانى از سال 254 هجرى در سامرا به شهادت رسيد.

امام هادى عليه السلام‏6 سال و 5 ماه همراه با پدر زندگى كرد و پس ازشهادت پدر33 سال زيست كه مدت امامتش مى‏باشد.

روز ولادت حضرتش را به شيعيانش تبريك، و روز وفاتش را تسليت مى‏گوييم واميدواريم خداوند ما را با آن حضرت محشور فرمايد

دهم رجب:

امام نهم، حضرت محمد بن على الجواد عليهماالسلام در روز جمعه دهم ماه رجب ازسال 195 هجرى به دنيا آمد. آن حضرت در سن 8 يا9 سالگى به امامت رسيد و17 سال‏مدت امامتش به طول انجاميد، يعنى عمر مباركش از26 سال تجاوز نمى‏كند. ولى‏به هر حال سن و سال براى آن بزرگواران و پيشوايان معصوم مطرح نيست، چه اين كه‏آن‏ها برگزيدگان خدايند و از آغاز تولد، انسان كامل هستند(و آتيناه الحكم صبيا).

امام جواد روز ششم ذى حجه يا به قولى در روز آخر ماه ذى‏قعده ازسال 220 هجرى به شهادت رسيد.

روز ولادت اين امام معصوم بر همه پيروانش مبارك باد.

13 رجب) روز ولادت اميرالمومنين عليه السلام:

حضرت اميرالمومنين روز13 رجب و33 سال قبل از هجرت در كعبه خانه خدا به‏دنيا آمد. او نخستين و آخرين كسى است كه در كعبه زاده مى‏شود.

حافظ گنجى شافعى در الكفايه خود در اين باره مى‏گويد:

اميرالمومنين على بن ابى‏طالب در مكه در بيت الله الحرام، شب جمعه‏13 رجب،33سال پس از عام الفيل، متولد شد. هيچ كس جز او در خانه خدا به دنيا نيامده ونخواهد آمد و همين براى تعظيم مقام والايش كافى است.

شيخ صدوق در مورد ولادت امام على عليه السلام چنين مى‏گويد:

يزيد بن قعنب مى‏گويد: من همراه با عباس بن عبدالمطلب و گروهى از بنى عبدالعزى‏در برابر خانه خدا نشسته بوديم.

ناگهان فاطمه بنت اسد به كنار خانه خدا آمد، در حالى كه‏9 ماه از مدت حمل اوبه على بن ابى‏طالب مى‏گذشت. درد زايمان بر او عارض شد، دست‏ها را به دعا بلند كردو با خداى خود چنين مناجات نمود:

«پروردگارا! من به تو و پيامبران و كتاب‏هايى كه از سوى تو نازل شده است‏ايمان دارم و سخن جدم حضرت ابراهيم خليل را گواهى مى‏دهم; همان كسى كه اين بيت‏عتيق را ساخت، پس به حق آن كس كه اين خانه را بنا كرد و به حق جنينى كه در شكم‏دارم، زايمان را بر من آسان فرما.» يزيد بن قعنب ادامه مى‏دهد:

ناگاه ديديم پشت كعبه شكافته شد و فاطمه بنت اسد به درون خانه خدا وارد شد واز ديدگانمان پنهان ماند، سپس ديوار خانه به هم آمد! رفتيم كه قفل را باز كنيم‏تا از حقيقت قضيه آگاه گرديم ولى قفل خانه خدا باز نشد كه نشد. دانستيم كه اين‏امرى است الهى.

سه روز بر اين منوال گذشت، در روز چهارم مادر على عليه‏السلام در حالى كه اورا بر دست‏خود گرفته بود، از خانه خارج شد و چنين گفت:

«انى فضلت على من تقدمنى من النساء لان آسيه بنت مزاحم عبدت الله عزوجل سرافى موضع لايحب ان يعبدالله الا اضطرارا و ان مريم بنت عمران هزت النخله اليابسه‏بيدها حتى اءكلت منها رطبا جنيا و انى دخلت البيت الحرام فاكلت من ثمار الجنه واوراقها فلما اردت ان اخرج، هتف بى هاتف: يا فاطمه! سميه عليا فهو على‏والله العلى الاعلى يقول: انى شققت اسمه من اسمى و اءدبته بادبى و وقفته على‏غامض علمى و هو الذى يكسر الاصنام فى بيتى و هو الذى يوذن فوق ظهر بيتى و يقدسنى‏و يمجدنى فطوبى لمن احبه و اءطاعه و ويل لمن ابغضه و عصاه‏».

همانا بر بانوانى كه پيش از من بودند، برترى دارم زيرا آسيه دختر مزاحم درپنهانى و در جايى كه نبايد خدا را عبادت كنند، به پرستش و عبادت خدا مى‏پرداخت ومريم دختر عمران، درخت‏خشك خرما را تكان داد تا از آن رطب تازه بچيند و بخورد،و اما من در خانه خدا وارد شدم (و مهمان او گشتم) و از ميوه‏ها و برگ‏هاى بهشتى‏تناول كردم و هنگامى كه خواستم از خانه بيرون آيم، هاتفى مرا ندا داد كه: اى‏فاطمه! فرزندت را «على‏» نام گذار چرا كه او على و بزرگ است و خداى على اعلى‏مى‏فرمايد: من نام او را از نام خود برگرفتم و او را به آداب خود ادب كردم و برپنهانى‏هاى علمم آگاه ساختم. او كسى است كه بت‏ها را در خانه‏ام مى‏شكند. او كسى‏است كه بر پشت‏بام خانه‏ام اذان مى‏گويد. او كسى است كه مرا بسيار ستايش و تمجيدمى‏كند. پس خوشا به حال كسانى كه او را دوست داشته باشند و اطاعتش كنند و واى بركسانى كه او را دشمن داشته و مخالفتش نمايند.(امالى صدوق ص‏80)

نه تنها شيعيان بر اين مطلب اتفاق نظر دارند، كه بسيارى‏از مورخان و محدثان و علماى اهل سنت نيز بر اين مطلب اذعان مى‏نمايند و گواهى‏مى‏دهند كه على زاده كعبه است و جز او كسى در خانه خدا متولد نشده و نخواهد شد.

اين فضيلت مانند بسيارى از فضايل ديگر، مخصوص على است و هيچ كس در آن‏ها شريك‏نمى‏باشد، چه او نور خدا و كلمه خدا و پرچم هدايت‏خدا است. او مظهر حق تعالى است‏در جهان دنيا و جامع تمام كمالات و فضايل معنوى است. او برترين و بافضيلت‏ترين‏انسان روى زمين پس از رسول خدا(ص) است.

ابن عباس گويد:

روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله با مردم سخن مى‏گفت، در ضمن سخنانش‏فرمود:

اى مردم! كيست كه سخنش از سخن خداو ند بهتر و درست‏تر باشد؟ اى مردم! هماناخداوند به من دستور داده است كه على را به عنوان پيشوا، امام، خليفه و وصى خودبه شما معرفى كنم و او را برادر و وزير خود قرار دهم.

اى مردم! على پس از من باب هدايت و دعوت كننده مردم به سوى خداوند مى‏باشد.

على، پارساترين و برگزيده‏ترين مومنان است «و من اءحسن قولا ممن دعا الى الله وعمل صالحا و قال اننى من المسلمين‏» و چه كسى سخنش ارزشمندتر است از آن كس كه‏مردم را به سوى خدا فرا مى‏خواند و كارهاى شايسته انجام مى‏دهد و مى‏گويد: من ازمسلمانانم.

اى مردم! على از من است. فرزندان على فرزندان من هستند، و او همسر دختر عزيزم‏است.

فرمان او فرمان من و نهى او نهى من است. پس اى مردم، بر شما باد به طاعت وفرمان‏بردارى از او و زنهار از نافرمانى و مخالفتش چرا كه اطاعتش، اطاعت من ونافرمانيش، نافرمانى من است.

اى مردم! على صديق اين امت و فاروق آن است . و على محدث و سخن‏گوى اين امت است.

على هارون، يوشع، آصف و شمعون امت است. على الگوى هدايت و كشتى نجات و طالوت‏امت و ذوالقرنين آن است.

اى مردم! على آزمايش خداوند بر مردم است و على حجت‏بزرگ پروردگار است.

على آيت عظماى الهى و پيشواى هدايت و عروه الوثقى دين است.

اى مردم! على با حق و حق با على است و على زبان گوياى حق است.

اى مردم! على قسيم الجنه والنار (قسمت كننده بهشت و دوزخ) است. هيچ يك ازشيعيان و پيروانش به جهنم نمى‏روند و هيچ يك از دشمنانش از جهنم رها نمى‏شوند وهمانا هيچ يك از دشمنانش به بهشت ره نمى‏يابند و هيچ يك از پيروانش از بهشت دورنمى‏شوند.

اى ياران و اصحاب من! من ناصح و خيرخواه شما هستم و هم اكنون رسالت و پيغام‏خدايم را به شما رساندم ولى چه كنم كه شما ناصحان را دوست نمى‏داريد؟! اين عيدسعيد را به مقام شامخ حضرت ولى الله الاعظم اءرواحنا لتراب مقدمه الفداء، تهنيت‏عرض مى‏كنيم و اين روز فرخنده را به تمام پيروان و علاقمندان و شيعيان آن حضرت به‏ويژه ملت فداكار ايران كه افتخار پيروى از وجود مقدسش را دارد، تبريك مى‏گوييم واميدواريم خداوند ما را جزء شيعيان واقعى آن حضرت قرار دهد و در روز تقسيم بهشت‏و دوزخ، ما را جزء ساكنان بهشت‏برينش به حساب آورد، هر چند لياقت همنشينى با آن‏انوار الهيه را نداشته باشيم، زيرا بى‏گمان ما محب و علاقمند او و فرزندان معصوم‏و مطهرش هستيم و چنان كه پيامبر مى‏فرمايد: «المرء مع من اءحب‏» پس بارالها مارا با هر كه دوست داريم محشور فرما.

يك بار ديگر اين عيد بزرگ را به مقام معظم رهبرى و ملت و امت اسلامى تبريك وتهنيت عرض مى‏كنيم.

مناسبت‏هاى ديگر ماه:

فهرست وار مناسبت‏هاى ديگر ماه بزرگ رجب را مى‏شمريم:

27 رجب:

يكى از بزرگ‏ترين اعياد اسلامى است. روزى است كه رسول خدا به پيامبرى‏مبعوث شد و وحى بر آن حضرت نازل گشت. امروز روز ولادت اسلام است و روزى است كه‏مردم از ظلمات بيرون آمدند و به نور پيوستند، لذا بر امت است كه امروز را درسراسر جهان جشن بگيرند و شادمانى كنند; جشنى بزرگ كه سزاوار اين روزبسيار بزرگ باشد.

«هو الذى بعث فى الاميين رسولا منهم يتلو عليهم آياته و يزكيهم و يعلمهم‏الكتاب والحكمه و ان كانوا من قبل لفى ضلال مبين‏».

حضرت اميرالمومنين عليه السلام دوران بعثت را چنين تعريف مى‏كند:

«پيامبر در حالى برانگيخته شد كه مردم در فتنه‏ها و آشوب‏ها و سرگردانى‏هاى‏دوران جاهليت گرفتار بودند، همان فتنه‏ها كه طناب خانه دين را مى‏گسست و ستون‏هاى‏ساختمان يقين را درهم مى‏ريخت. در اصل دين اختلاف افتاده و مطلب بر مردم مشتبه‏شده بود، آن سان كه راه رهايى از آن حيرت‏ها و سردرگمى‏ها تنگ شده و مصدر هدايت وراهنمايى از ديدگانشان مخفى مانده بود.

پس راه حق گمنام و كورى ضلالت، جهان را فراگير شده بود. خداوند و پروردگار خودرا نافرمانى مى‏كردند و شيطان دور شده از رحمت الهى را اطاعت مى‏نمودند. ايمان ازميان رفته بود و ستون‏هايش درهم ريخته و نشانه‏هايش ناشناخته مانده و راه‏هايش‏فرسوده و جاده‏هايش برطرف شده بود.

شيطان را فرمان مى‏بردند و در راه‏هايش گام مى‏نهادند و به آبخورهايش سر مى‏زدندو شيطان پرچم‏هاى خود را توسط آنان برافراشته مى‏كرد. در فتنه‏هايى كه مردم راپايمال نموده و همگى در آن سرگردان و گرفتار آمده بودند...»(نهج البلاغه، خطبه‏2) اين روز بسيار فرخنده و عيد سعيد را به عموم مسلمين به ويژه برادران وخواهران مسلمان ايران كه افتخار پيروى صادقانه از رسول‏الله را دارند، تبريك و تهنيت فراوان عرض مى‏كنيم