إعـــــــلان

**خادم الخاءين** · 30-06-2005, 04:35 PM

مرحبا ای پيک مشتاقان بده پيغام دوست

تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

واله و شيداست دايم همچو بلبل در قفس

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من

بر اميد دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست

سر ز مستی برنگيرد تا به صبح روز حشر

هر که چون من در ازل يک جرعه خورد از جام دوست

بس نگويم شمه‌ای از شرح شوق خود از آنک

دردسر باشد نمودن بيش از اين ابرام دوست

گر دهد دستم کشم در ديده همچون توتيا

خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوست

ميل من سوی وصال و قصد او سوی فراق

ترک کام خود گرفتم تا برآيد کام دوست

حافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز

زان که درمانی ندارد درد بی‌آرام دوست

**خادم الخاءين** · 03-07-2005, 10:12 AM

روی تو کس نديد و هزارت رقيب هست

در غنچه‌ای هنوز و صدت عندليب هست

گر آمدم به کوی تو چندان غريب نيست

چون من در آن ديار هزاران غريب هست

در عشق خانقاه و خرابات فرق نيست

هر جا که هست پرتو روی حبيب هست

آن جا که کار صومعه را جلوه می‌دهند

ناقوس دير راهب و نام صليب هست

عاشق که شد که يار به حالش نظر نکرد

ای خواجه درد نيست وگرنه طبيب هست

فرياد حافظ اين همه آخر به هرزه نيست

هم قصه‌ای غريب و حديثی عجيب هست

**خادم الخاءين** · 05-07-2005, 10:37 AM

خوشتر ز عيش و صحبت و باغ و بهار چيست

ساقی کجاست گو سبب انتظار چيست

هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار

کس را وقوف نيست که انجام کار چيست

پيوند عمر بسته به موييست هوش دار

غمخوار خويش باش غم روزگار چيست

معنی آب زندگی و روضه ارم

جز طرف جويبار و می خوشگوار چيست

مستور و مست هر دو چو از يک قبيله‌اند

ما دل به عشوه که دهيم اختيار چيست

راز درون پرده چه داند فلک خموش

ای مدعی نزاع تو با پرده دار چيست

سهو و خطای بنده گرش اعتبار نيست

معنی عفو و رحمت آمرزگار چيست

زاهد شراب کوثر و حافظ پياله خواست

تا در ميانه خواسته کردگار چيست

**خادم الخاءين** · 09-07-2005, 02:54 PM

کس نيست که افتاده آن زلف دوتا نيست

در رهگذر کيست که دامی ز بلا نيست

چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشينان

همراه تو بودن گنه از جانب ما نيست

روی تو مگر آينه لطف الهيست

حقا که چنين است و در اين روی و ريا نيست

نرگس طلبد شيوه چشم تو زهی چشم

مسکين خبرش از سر و در ديده حيا نيست

از بهر خدا زلف مپيرای که ما را

شب نيست که صد عربده با باد صبا نيست

بازآی که بی روی تو ای شمع دل افروز

در بزم حريفان اثر نور و صفا نيست

تيمار غريبان اثر ذکر جميل است

جانا مگر اين قاعده در شهر شما نيست

دی می‌شد و گفتم صنما عهد به جای آر

گفتا غلطی خواجه در اين عهد وفا نيست

گر پير مغان مرشد من شد چه تفاوت

در هيچ سری نيست که سری ز خدا نيست

عاشق چه کند گر نکشد بار ملامت

با هيچ دلاور سپر تير قضا نيست

در صومعه زاهد و در خلوت صوفی

جز گوشه ابروی تو محراب دعا نيست

ای چنگ فروبرده به خون دل حافظ

فکرت مگر از غيرت قرآن و خدا نيست

**خادم الخاءين** · 25-07-2005, 10:05 AM

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

ناز کم کن که در اين باغ بسی چون تو شکفت

گل بخنديد که از راست نرنجيم ولی

هيچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت

گر طمع داری از آن جام مرصع می لعل

ای بسا در که به نوک مژه‌ات بايد سفت

تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد

هر که خاک در ميخانه به رخساره نرفت

در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا

زلف سنبل به نسيم سحری می‌آشفت

گفتم ای مسند جم جام جهان بينت کو

گفت افسوس که آن دولت بيدار بخفت

سخن عشق نه آن است که آيد به زبان

ساقيا می ده و کوتاه کن اين گفت و شنفت

اشک حافظ خرد و صبر به دريا انداخت

چه کند سوز غم عشق نيارست نهفت

**مريم العيمية** · 26-07-2005, 03:24 PM